Het is natuurlijk een kwestie van wachten op een tegenreactie en vermoedelijk protest van de zijde van de verenigde ambtenarenbonden, Aliansa Sindikal, op de jongste brief van minister Van der Horst (PAIS) van Bestuur, Planning en Dienstverlening (BPD). Daarin geeft hij op een geheel zakelijk correcte wijze aan dat de mogelijkheden van de regering om de ambtenaren verder te ontzien zijn uitgeput. En dat in 2014 maatregelen om de ambtenarensalariskosten in toom te houden ‘onontkoombaar’ zijn. De bewindsman onderbouwt dat met cijfers van de astronomische uitgaven ten behoeve van overheidspersoneel die nu al bijna een derde van het totaal aan door alle 150.000 inwoners van Curaçao opgebrachte (belasting)inkomsten beslaan. Namelijk 473,8 miljoen op een begroting van 1.618,2 miljoen; dat is 29,3 procent. Van der Horst en de regering waar hij deel van uitmaakt kunnen niet anders dan het mes zetten in de ambtenarenkosten. Zo niet, groeit deze uitgavenpost tot onbeheersbare proporties, 556 miljoen in 2016 en dat komt overeen met 31,3 procent van de begroting. De enige manier waarop zulke enorme salariskosten nog wél zouden kunnen worden opgebracht is door de belastingen verder op te schroeven. Daar zegt het kabinet Asjes resoluut ‘nee’ tegen. En terecht. Niet alleen is de belastingdruk al hoog - zelfs vergelijkbaar met die van Nederland, maar daar is een heel ander niveau van publieke dienstverlening - maar nog méér belastingen zou onherroepelijk leiden tot meer bedrijven die moeten sluiten, meer werkloosheid en uiteindelijk per saldo minder belastingmiddelen; gelden waarmee onder meer het ambtelijk apparaat wordt bekostigd. Dus óók het overheidspersoneel en de ambtenarenbonden hebben er belang bij dat de stijging van de salariskosten wordt afgeremd. Het is toe te juichen dat de minister van BPD deze heldere taal spreekt. Eerder al werd onderscheid gemaakt tussen de gewone burger die wel moest bloeden en de ambtenaar niet. Dat stuitte op grote bezwaren, de pijn werd niet gedeeld. Nu lijkt de regering te volharden en aan de bonden duidelijk te maken dat rechten er alleen zijn als er ook daadwerkelijk ruimte voor is. Maar als de financiële middelen nu eenmaal ontbreken en de overheid niet (onbeperkt) kan lenen, zoals voor de schuldsanering met staatsobligaties continu gebeurde, moet ook de ambtenaar een offertje brengen. Het is in de dialoog met de ambtenaren zaak dat het kabinet wel luistert, maar zich niet laat afleiden en zeker de rug recht houdt; ook al kan het een heet begin van 2014 worden.