In de week dat de voltallige oppositie in de Staten zich er in verband met de behandeling van de jaarrekeningen 2020, 2021 en 2022 van het Land Curaçao openlijk over beklaagt nauwelijks iets te hebben aan hun belangrijke budgetrecht - omdat deze toch niet serieus wordt genomen - en dat het parlement te maken heeft met een minister van Financiën die zich gedraagt als Sinterklaas, zoals die ‘strooit’ met publiek geld, maakt dezelfde bewindsman via Facebook bekend dat de regering komt met een lucratieve arbeidsvoorwaardenregeling voor Young Professionals (YP). Zij krijgen een rijkelijk pakket aangeboden, oplopend tot een waarde van een ton (101.000 gulden) als ze kiezen voor een baan als ambtenaar bij de Curaçaose overheid. Van studieschuldkwijtschelding, tot een voorschot bij de aanschaf van een auto en tegemoetkoming in de huurkosten en huisvesting.
Dat Curaçao als geheel het aantrekkelijk(er) moet maken om afgestudeerde jongeren aan te trekken en zo nodig terug te halen uit het buitenland, daarover bestaat geen discussie. Dat geldt voor zowel de publieke als de private sector. Geen braindrain maar braingain, is het uitgangspunt. Daar hoort óók een gunstig arbeidsvoorwaardenpakket bij, maar dat is zeker niet het enige. YP’s kijken daarnaast ook naar het klimaat; niet alleen letterlijk, maar juist ook het leefklimaat. Of het prettig leven is. Of er sprake is van goed en integer politiek bestuur, dat op verantwoorde en eerlijke wijze omgaat met de duur verdiende gemeenschapsgelden. Daar hoort ook goed financieel beheer bij en het telkens op transparante wijze afwegen van de bestemmingen waar de middelen aan worden besteed.
De ‘Minfin’ speelt wederom voor Sinterklaas en probeert YP’s met wel heel bijzondere financiële beloften en prikkels naar Curaçao te lokken. Het lijkt wel alsof het niet op kan, terwijl zijn eigen ministerie met zoveel woorden aangeeft dat de centrale Landsbegroting deze kosten niet kan dragen; en dus maar de suggestie doet dat elk van de ministeries dit zoveel mogelijk zelf dekken. Maar los daarvan: bejaardentehuizen verkeren in een deplorabele staat; Kinderoorden moet door de drastische subsidievermindering de deuren sluiten; het ziekenhuis CMC staat op omvallen (is de facto technisch failliet); de SVB kampt met grote (toekomstige) tekorten; de infrastructuur van het onderwijs zal duurzaam ontwricht worden als de overheid niet nu constructieve, structurele plannen onderneemt en deze ook in daden omzet. En ga zo maar door. Intussen moet het ambtenarenapparaat kennelijk (nog) groter worden, en de middelen hiervoor zullen worden opgehaald bij de plichtsgetrouwe belastingbetalers, terwijl er nog voor 3,3 miljard op straat ligt.
Het begint bij verantwoording aan de Staten; die zijn de ‘baas’ van de regering en dus ook van deze Minfin, Javier Silvania (MFK). De bevindingen van de Rekenkamer over zijn eigen begrotingsjaar 2022 - eerst nog bestreden door Silvania met het ongekende verzoek om het rapport in te trekken, waarna hij uiteindelijk de aftocht moest blazen - spreken boekdoelen. Voor honderden miljoenen aan geconstateerde ‘onrechtmatigheden’. Het wordt tijd dat de Staten, als de door de bevolking gekozen volksvertegenwoordigers, de macht weer naar zich toetrekken. Daarbij hoort het niet uit te maken of dat de oppositie of de coalitie is. Over elke gulden dient de regering, en dus óók de Minfin, tekst en uitleg te geven, conform het in wezen heilige budgetrecht; wat het recht van het parlement is om de begrotingen van het Land vóóraf goed te keuren en áchteraf decharge te verlenen over het gevoerde financieel beheer. Ook al is ‘strooien’ met andermans geld een leuke bezigheid, zo is het wettelijk geregeld en niet anders of omgekeerd.