‘Curaçao in shock’ kopte deze krant de dag nadat Helmin Wiels op zondag 5 mei 2013 op klaarlichte dag was vermoord. Op vrijdag 16 augustus 2019 was er opnieuw reden voor een shock nu het gerecht George ‘Jorge’ Jamaloodin heeft veroordeeld voor (uitlokking van) deze moord. Niet dat dit nu als een volstrekte verrassing komt, maar het besef dat zo iemand - ex-minister en daarmee een hooggeplaatste persoon in de samenleving - als opdrachtgever een politieke moord op zijn geweten heeft is haast ongelooflijk. Een moord die de Curaçaose gemeenschap jarenlang in zijn greep hield en ervoor zorgde dat het vertrouwen een absoluut dieptepunt bereikte. Ruim zes later na de maatschappelijk meest ingrijpende misdaad in decennia is volgens de rechter duidelijk wie in figuurlijke zin de trekker overhaalde. Het Openbaar Ministerie is er uitvoerig mee bezig geweest en mede doordat Jamaloodin naar buurland Venezuela vluchtte heeft het lang geduurd voordat er een veroordeling kwam in de zaak-Maximus. Het was/is een ongekende gebeurtenis voor Curaçao. Steeds duidelijker wordt echter dat het eiland in de jaren na 10-10-‘10 echt door het oog van de naald is gekropen. Met diverse ministers die de screening niet doorstonden, maar de gouverneur schoffeerden en door middel van bedreiging en intimidatie gewoon bleven zitten en hierover schaamteloos logen. Een ex-premier, Gerrit Schotte die vastzit wegens corruptie en witwassen, en nu van dezelfde partij MFK Jamaloodin, die zelfs tot een moord in staat is gebleken. Als voorman van volkspartij Pueblo Soberano (PS) had Wiels bijna dagelijks de mond vol van de strijd tegen onrecht en boeverij, maar zat bijna twee jaar lang midden in een rovershol. Toen hij daar na het kabinet-Schotte en vervroegde verkiezingen eind 2012 uit wilde stappen en - anders dan de vaste overtuiging van MFK - voortzetting van de coalitie blokkeerde, kwam hem dat duur te staan en betaalde hij zelfs met z’n leven. Een zwarte bladzijde, schreef deze krant destijds in het commentaar, waarbij van geluk gesproken mocht worden dat het die dag na de moord op het strand van Marie Pampoen niet tot relletjes of een volksopstand is gekomen. Immers, de leider van de grootste politieke partij was zomaar en op brute wijze weggerukt. Terecht dat het onafhankelijke gerecht deze politieke moord zwaarder laat wegen dan een moord die dit politieke karakter mist. ,,Iedere moord schokt de samenleving. Maar van een op klaarlichte dag, op een drukbezocht strand, op bestelling uitgevoerde liquidatie van een van de meest populaire politici van Curaçao, die zich nota bene in het bijzonder sterk maakte voor de strijd tegen corruptie op alle niveaus in de samenleving, gaat tevens het signaal uit dat macht en geweld gaan boven democratie en recht”, aldus het vonnis. Dat signaal schept angst en wantrouwen in de samenleving, beperkt burgers en politici in de mate waarin zij zich vrij voelen om hun mening te geven en bereidt zo de weg naar een - ongewenste - samenleving waarin alleen het recht van de sterkste geldt. Ook hiervoor moet Jamaloodin verantwoordelijk worden gehouden. Het is opnieuw een zwarte bladzijde, maar na jaren van tasten in de duisternis is er nu dankzij ons gerechtelijk systeem wel klaarheid.