Het toerisme is op Curaçao de bedrijfstak met de grootste bijdrage qua deviezen (buitenlandse valuta en reserves) en dit belang is de afgelopen jaren alleen maar verder toegenomen. Van nog maar 14 procent in 2000 (toen de internationale financiële dienstverlening, de vrije zone en de olie-industrie stuk voor stuk groter waren), naar ruim een kwart van elke verdiende dollar en euro vandaag de dag. Het arbeidsintensieve toerisme zorgt ook voor veel banen en spin-off en daarmee een grote mate van inkomensverdeling. En toch geniet het toerisme op Curaçao nog steeds niet de voorkeursbehandeling die het verdient. Is het toerisme niet prioriteit nummer één van overheid en bedrijfsleven in het algemeen. Misschien wel van de ondernemers in de toeristische sector en de belangenvereniging Chata, maar bepaald nog niet van de publieke entiteiten, waaronder de regering en de betrokken minister(s).
Hoe is anders te verklaren dat er nog altijd niet (publiekelijk) is gereageerd op de openlijke afwijzing van de gemeente Eindhoven op de door Arke aangekondigde veelbelovende tweewekelijkse vluchten van deze Nederlandse stad naar Curaçao en Aruba en vice versa? Op 14 juli werd na een debat in de gemeenteraad van Eindhoven een motie aangenomen waar de honden geen brood van lusten. Curaçao en Aruba worden daarin afgedaan als paria’s, als ‘islas non grata’. Dat wordt nu bevestigd in een ‘protestbrief’ tegen de Arke-vluchten. Het economisch voordeel van de groei van Eindhoven Airport weegt niet op tegen de verwachte kosten en problemen van mogelijke smokkelaars van verdovende middelen. Burgemeester Rob van Gijzel, voorheen Kamerlid voor de sociaaldemocratische PvdA, zegt zelfs ‘geen enkel voordeel voor Eindhoven te kunnen bedenken’. Een klap in het gezicht van Arke en touroperator TUI, maar vooral van de eilanden die hiermee als uitschot worden behandeld.
Daargelaten dat het vooral de aanhoudende vraag naar drugs in Nederland en de rest van West-Europa is die de stroom van narcotica lucratief maakt en daardoor in stand houdt, riekt de opstelling van de gemeenteraad van Eindhoven naar een vorm van discriminatie - ‘vluchten vanuit New York zijn wel welkom’ - waar men in Nederland doorgaans in de politiek erg gevoelig voor is. En terecht. Veronderstel dat Curaçao en Aruba het omgekeerde zouden doen: het luchttransport vanuit Eindhoven of andere steden uit het Europese deel van het Koninkrijk zouden weren omdat Nederland de poort is van waaruit xtc-pillen op grote schaal worden geleverd en de Caribische eilanden ermee overspoelen. De wereld zou te klein zijn. En begrijpelijk. Wat er dient te gebeuren is dat overheden hun verantwoordelijkheid nemen en ervoor zorgen dat luchthavens geen lekke mandjes zijn, waar van alles en nog wat doorheen sijpelt, maar stations waar passagiers (waaronder tienduizenden toeristen, die belangrijk zijn voor beide economieën) veilig gebruik van kunnen maken. Zowel bij vertrek als bij aankomst.
Terwijl de ticketverkoop nog gewoon doorgaat, mogen zowel de justitiële autoriteiten als de toeristische organisaties niet langer zwijgend toekijken. Ten eerste is een helder protest van de ministers van Toerisme aan het adres van Eindhoven op z’n plaats. Maar vooral moeten de luchthavens Hato en Reina Beatrix er alles aan doen om (weer) te garanderen dat vluchten vanaf deze kant van de oceaan zónder drugskoeriers aan boord vertrekken. Dat betekent concreet dat de ministers van Justitie (lees: in het bijzonder de Curaçaose PAIS-minister Nelson Navarro) zo spoedig mogelijk - zonder langer weifelen - de scanapparatuur en de speciale luchthaventeams op orde moeten hebben. Want nu is het Eindhoven, straks is het Schiphol en/of Düsseldorf. De problemen moeten wel worden aangepakt. Zo niet, gaat dat ten koste van het toerisme, van de kip met de gouden eieren, dat op Curaçao juist meer dan ooit verheven moet worden tot prioriteit nummer één.