Door Ajay Surjbalisingh
De sell-off van aandelen heeft plaatsgevonden te midden van bezorgdheid dat een sterke stijging van de rente uiteindelijk de economische groei zou belemmeren.
Markten werden daadwerkelijk nerveus toen de rendementscurve afvlakte: dat wil zeggen dat het verschil tussen het tienjarig rendement en het tweejarig rendement op VS-staatsobligaties sterk begon te dalen.
Wanneer deze curve steil is, dat wil zeggen het verschil tussen het tienjarig rendement en het tweejarig rendement substantieel is, wijst het op hogere verwachte inflatie in de toekomst, die vaak wordt geassocieerd met hogere economische groei in de verdere dan in de onmiddellijke toekomst.
Echter, wanneer de curve afvlakt (en dus het verschil kleiner wordt), vragen beleggers zich af of de economische vooruitzichten nog robuust zijn. Wat beleggers echt zorgen baart is wanneer het tweejarig rendement hoger is dan het tienjarige. Wanneer dat gebeurt, is de curve geïnverteerd. Er is een lange en consistente geschiedenis waaruit blijkt dat wanneer de curve inverteert, het risico van een dreigende recessie toeneemt. Beleggers zijn bijna altijd nerveus wanneer de curve afvlakt, want het wijst op een omgekeerde curve.
Terwijl het tienjarig rendement stijgt sinds het einde van vorig jaar (zie grafiek), stijgt het tweejarig rendement blijkbaar sneller: op 26 januari dit jaar overschreed dit het twee-procentniveau, voor het eerst in bijna een decennium. Dit tweejarig rendement, dat wordt beschouwd als een belangrijke indicator voor de monetaire-beleidsverwachtingen, is verder gestegen tot 2,242 procent vandaag. Het verschil tussen het 10-jaar/2-jaar rendement staat nu op 0,65 procent (ten opzichte van 1,33 procent een jaar eerder), het kleinste verschil sinds 2007. De curve vlakt snel af!
Toch zijn de economische vooruitzichten nog sterk met een zeer lage werkloosheid, een groeiend bruto binnenlands product, terwijl winsten van bedrijven stijgen: is er geen teken van een fundamentele economische vertraging.
Inmiddels is de koerswinstverhouding van de aandelen in de S&P-index gedaald van 18,1 keer (het 15-jaars hoogtepunt was 18,3 keer) tot 16,6 keer, gedreven door dalende koersen, terwijl de winst nog steeds stijgende is. Aandelen zijn als het ware goedkoper geworden. Beleggers die zich laten leiden door de economische fundamenten (zoals sterke winstgevendheid en groei) benutten de sell-off om aandelen toe te voegen tegen een korting. Anderen zijn nog angstig vanwege de recessiesignalen van de afvlakking van de rendementscurve en behouden hun aandelen of reduceren deze.
Terwijl de aandelen herstellen, stroomt per saldo nog steeds geld uit aandelenfondsen. Tevens daalt de volatiliteit. Zal het ergste voorbij zijn?
