Door Lodewijk Daniel Gerharts

Koninginnedag werd vroeger alleen te Kralendijk en te Rincon gevierd. Honderden mensen stroomden uit de omliggende dorpen naar Kralendijk en in de middag gingen er ook velen naar Rincon.
In 1932 was de heer Frigerio, chef van de radiodienst, degene die de feesten organiseerde. Hij was onvermoeibaar. Het programma werd ’s morgens om 6.00 uur geopend met een kanonschot. Een staaf dynamiet werd tot ontploffing gebracht in de savanna, nu ten zuiden van de Stadionweg. Die staaf dynamiet bracht de veldwachter Vicente Gomez tot ontploffing, in 1980 op hoge leeftijd overleden.
Het laatste ‘kanonschot’ baarde nogal wat opzien. Hij had een verschil van mening met de gezaghebber en begon ook een dagje ouder te worden. Hij maakte het gat wat dichter bij het gezaghebbershuis en voor deze gelegenheid gebruikte hij twee staven. Het was een enorme klap. De geschiedenis wil dat de gezaghebber dacht dat een aanslag op hem werd gepleegd. De bewoners van de destijds geheten Zoutpannenweg (thans J.A. Abraham Blvd) schrokken zich rot en Vicente had wekenlang lol van zijn grap. Daarna nam ik het kanonschap over met een vuurwerkbom.
In januari 1933 werd ik verzocht lid te worden van het feestcomité dat de geboortedag van prins Willem van Oranje, 24 april 1533, zou herdenken en daarna werd ik lid, later voorzitter, van het Koninginnedagcomité.
Er was nimmer een vuurwerkshow gegeven en in 1933 vroeg ik aan het feestcomité te Curaçao of men niet iets van hun vuurwerk kon missen. En jawel, we kregen een flinke kist cadeau.
Nu had ik nooit vuurwerk afgestoken. De pijlen die er bij waren gaven geen probleem. Die stopten we in een lege fles en ze gingen prachtig de lucht in. Maar er waren grote ronde bommen bij, plus nog wat kleinere, maar geen gebruiksaanwijzing. Ik vermoed dat de heren te Curaçao een beetje in hun vuistje hebben gelachen bij de gedachte hoe wij met die bommen zouden opspringen.
Besloten werd dat het vuurwerk op de houten pier bij het Fort zou worden ontstoken. Mijn auto had ik op de pier gezet om er achter weg te kruipen wanneer de lont was ontstoken en Luis Lopez Ramirez en ik gingen de pier op.
Er was een bijzondere grote ‘kanonskogel’ bij. Meer dan een kilo zwaar. Dat ding werd op de kop van een van de palen van de pier gezet. De lont werd uitgelegd. Het publiek dat aan de voet van de steiger en op het landhoofd stond, keek vol verwachting toe.
Ik stak de lont aan, vloog in vliegende vaart achter de auto, een knal, een vonkenregen die over de gehele pier rondvloog, het publiek brak bijna armen en benen om van dat helse spektakel weg te komen en toen bleek dat het ding een dikke plank van het dek van de pier door midden had geslagen.
Na deze knal ging de rest vreedzaam, maar het publiek stond wel wat verder weg. En hoe wij er uit zagen! Mijn witte overhemd was een en al gat, brandgaten van soms wel een kleine vuist groot. Mijn haren waren gedeeltelijk verbrand en ik rook alsof ik bij de hoefsmid was geweest. Maar het was een succes. De honderden die op de weg, het Wilhelminaplein en aan de kust stonden hadden genoten.
Er waren de gehele dag honderden mensen op de been. Aan spelletjes als touwtrekken en zaklopen deden vaak volwassenen mee (als extra nummer) tot groot vermaak van de jeugd.
Aan al deze evenementen gaven velen hun medewerking, de pastoor, de dominee, fraters en onderwijzers, ambtenaren en andere volwassenen, waarvoor in een vergadering waar het programma werd vastgesteld, een werkschema werd gemaakt.
Thans wordt de Koninginnedag in de buurtcentra gevierd, doch het animo is niet bijzonder groot.
De feesten in Kralendijk waren, vanaf het boeksprietlopen tot aan het vuurwerk, een vermaak voor groot en klein. Het is thans een bescheiden vermaak voor de kleine kinderen.