Ingezonden stukken

Ik zag een petitie op Facebook voorbijgaan waarin een groep mensen de regering vraagt om niet in te gaan op een andere petitie die rondgaat waarin de bewoners die rond Brakkeput Mei Mei en Zeilclub Asiento wonen klagen over geluidoverlast, telkens als daar feesten gegeven worden.
Het is niet de eerste keer dat deze groep klaagt want ik kan mij nog herinneren dat ze ook klaagden toen Baya Beach daar feesten gaf, het geluid was zo hard dat je niet normaal kon praten in je eigen huis. Gelijk kwamen er reacties ven de ‘echte’ Curaçaoënaars die zeiden dat die ‘Makambas’ maar terug moesten gaan naar hun eigen land omdat het ‘onze cultuur’ is.
Milieudienst, wiens taak het eigenlijk is om deze mistoestanden een halt toe te roepen, zit letterlijk op hun handen omdat ze zeggen dat er geen wetgeving is, of dat die er wel is maar dat het niet uitvoerbaar is. De politie bellen helpt niet, want die komt kijken, krijgt een borrel en rijdt daarna weer weg. Dus we zijn aan de Goden overgelaten.
Eigenlijk niet, want ik kan mij herinneren dat toen Keizershof pas open ging en ze daar elk weekend feesten gaven en de kroeg daar tot laat in de nacht ‘Een beetje verliefd’ op stand 11 draaiden, ook de hele buurt vanaf vrijdag tot zondagavond voor 4 uur ‘s morgens niet kon slapen vanwege het lawaai.
Daar heeft advocaat Van Eps een eind aan gemaakt door een rechtszaak tegen ze aan te spannen en heeft die ook gewonnen, wat weer rust bracht in de buurt en overigens ook het einde betekende voor Keizershof.
Daarna was er een rechtszaak van notaris Bokhorst tegen Saint Tropez omdat de notaris elk weekend naar zijn weekendhuis moest verhuizen omdat hij anders zijn bed uit getrild werd door de harde muziek. Die rechtszaak heeft hij gewonnen gebaseerd op de jurisprudentie van de rechtszaakzaak tegen Keizershof. Nog één: telkens als De Heeren een feestje gaf, moest iedereen die rond Groot Davelaar woonde wakker blijven totdat het feestje voorbij was.
Ik verhuis elk jaar naar Lagun tijdens de carnavalsperiode omdat ik een weeklang last heb van de klereherrie als de jump-up of jump-in of jump-over langskomt en de muziek zo hard staat dat mijn schilderijen van de muren af trillen en zelfs de muren van de oude gebouwen in Otrobanda de kans lopen in te storten door het geweldige volume. Als er twee kilometer verder bij mij, in Hofi Bill een ‘Come Back Party’ op zondag wordt gegeven, moet ik mijn deuren dichtgooien omdat ik mijzelf niet kan horen denken.
Maar ik moet niet klagen want schijnbaar is asociaal gedrag ‘Nos kultura’ en geldt dat alleen voor hen en niet voor ons, want o wee als wij zoiets doen: dan staan ze gelijk voor onze deur omdat ze Hoempapapa-muziek niet leuk vinden en gelijk een pistool trekken om hun gelijk te halen en het feestje te stoppen.
Niet iedereen die een 12-kanaal mengpaneel kan bedienen is een geluidstechnicus, daar is een studie van drie jaar voor nodig, maar zoals vaker het geval is hier, is men gauw expert als men maar een klein beetje ergens van af weet en dat is over de hele linie, van tv- en radiopresentatoren die waanzin uitkramen tot journalisten die niet eens Papiaments kunnen schrijven tot een zogenaamde geluidstechnicus die alles op volume 10 zet en denkt dat het zo hoort omdat het ‘Nos kultura’ is en mij tot ver na middernacht wakker denkt te houden.
Petitie of geen petitie, het heet asociaal gedrag en als wij respect van iedereen eisen laten we beginnen met ook elkaar te respecteren. Ik blijf lachen op deze klip, want zodra we een discussie verliezen, spelen we de rassenkaart of we gaan thuis een pistool halen en schieten een werknemer dood omdat hij niet gelijk ons broodje klaar wil maken omdat hij niet op zijn beurt wil wachten of dat iemand zijn feestje wil stoppen omdat de muziek te hard is, want het is ‘nos kultura’ toch en dat moet je maar tolereren?

Arthur Donker, Curaçao