Ingezonden stukken

Reflecties van een bezorgde jongere
Vanaf jongs af aan ben ik altijd ambitieus geweest en geïnteresseerd in politiek. Wat er in mijn land gebeurt, wat er om me heen gebeurt, en ook wat er in de wereld gebeurt, heeft me altijd beziggehouden. Dit heeft me gevormd en geleid in mijn doelen en dromen. Door mee te doen aan uitwisselingen, verschillende activiteiten, evenementen, en organisaties, heb ik ontdekt wie ik ben en wat mijn talenten zijn. Ik besef dat niet iedereen hetzelfde is, en dat is oké. Ik geloof dat iedereen zijn eigen waarde heeft, met sterke en zwakke punten. Door samen te werken, groei je niet alleen zelf, maar help je ook anderen om je heen.
Van kleins af aan had ik al een visie voor mezelf en voor Curaçao. Ik wil bijdragen zodat ons eiland ons allemaal de kansen geeft die we nodig hebben om het leven te bereiken dat we verdienen. Toen ik voelde dat ik echt een impact kon maken, besloot ik de politiek in te gaan. Daar heb ik veel geleerd en meegemaakt, inclusief hoe je het ‘goede van het slechte’ kunt onderscheiden, zoals ze zeggen. Je normen en waarden worden dan echt op de proef gesteld.
De ‘Back to School’-periode was voor mij altijd iets om naar uit te kijken, spannend zelfs. Hoewel ik zelf al jaren niet meer naar school ga, zie ik het nog steeds als een nieuw begin, vol met kansen en dromen, zowel voor het kind als voor de ouders. Maar de laatste jaren voelt het anders voor onze jeugd. Deze keer bracht ‘Back to School’ mij tot een reflectie: wat gebeurt er met ons eiland? Hoe staan de zaken ervoor, en wat betekent dit voor onze toekomst?
Ik weet dat ik niet de enige ben met deze zorgen. In gesprekken met andere jongeren merk ik dat zij ook bezorgd zijn. In de wereld van vandaag, waar veel online gebeurt, zie je dat jongeren anders beginnen te denken. Maar krijgen ze wel de kansen die ze verdienen? Vooral voor jongeren van 15 jaar en ouder zie ik een gebrek aan mogelijkheden om zichzelf echt te ontdekken en de steun te krijgen die ze nodig hebben. Eén persoon zei zelfs dat hij niet meer naar school wilde gaan. Dat is iets wat we echt niet willen. Onderwijs is nog steeds belangrijk en een basis die je nodig hebt om je kansen te vergroten.
Reflectie op het heden
Er zijn veel dingen die momenteel ons leven op Curaçao beïnvloeden. Vanuit mijn perspectief zie ik: ouders die zich afvragen hoe ze de torenhoge kosten voor schoolspullen kunnen betalen. Niet iedereen zal dezelfde kansen hebben als ze het materiaal dat hun kind nodig heeft niet kunnen bekostigen; Een verouderd onderwijssysteem, jongeren die geen motivatie meer hebben om lokaal te blijven studeren, en een universiteit die vecht om haar accreditatie te behouden. Dit creëert een toekomst zonder veel hoop voor jongeren die juist willen bijdragen aan ons eiland; Een samenleving met hoge verwachtingen, zonder dat er kansen worden geboden. Werkervaring wordt gevraagd voor banen, maar die ervaring kun je niet krijgen als je geen kans krijgt om te werken. We zitten vast in een systeem dat niet de kansen biedt die nodig zijn; Jaren na de pandemie zonder dat er een nieuwe lokale industrie is opgestart, terwijl ons eiland vol talenten zit die niet worden benut. We blijven hangen in hetzelfde patroon van niet investeren in innovatie; Een kredietstelsel dat het moeilijk maakt voor jongeren om hun eigen bedrijf te starten, en een gebrek aan digitalisering om zaken te kunnen doen op wereldniveau. Dit beperkt ons tot een verouderd systeem zonder aanpassing aan de behoeften van de 21e eeuw; Ouders die weten dat zij en hun kinderen jarenlang een schuld moeten afbetalen voor iets waar wij, de jongeren, geen verantwoordelijkheid voor dragen. Dit is een last op onze schouders zonder enige zekerheid voor onze eigen toekomst; Werkeloosheid, zelfs in traditionele industrieën zoals de raffinaderij, omdat er geen toekomst is in een industrie die wereldwijd een andere kant op gaat. We lopen achter op innovatie en slagen er niet in om de nodige stappen te zetten voor onze economie; Veel mensen zonder huis, terwijl er huizen beloofd worden die uiteindelijk niet beschikbaar zijn. Dit laat zien hoe inefficiënt het systeem is en hoe het de kansen op een waardig leven voor onze mensen beperkt; Stijgende kosten van levensonderhoud terwijl lonen en pensioenen hetzelfde blijven. We zitten vast in een cyclus die ons op hetzelfde niveau houdt terwijl prijzen wereldwijd stijgen; Een vergrijzende bevolking; een kleine groep werkenden tegenover een grote groep gepensioneerden. Zonder een duurzame economie, hoe kunnen we dan een stabiele toekomst voor ons eiland verwachten?
Als jongere die van plan is om op dit mooie eiland te blijven, vraag ik me af: Wanneer gaan we inzien wat echt belangrijk is voor de ontwikkeling van mensen?; Wanneer gaan we innoveren en moderniseren, of een nieuwe industrie starten?; Wanneer gaan we het systeem aanpassen zodat we de fondsen hebben om iedereen een waardig pensioen te garanderen?; Wanneer gaat FKP echt ‘Populair’ worden in plaats van ‘Particulier’?; Wanneer gaan we iets doen zodat de koopkracht van elke inwoner vooruitgaat?
Als ik, als jongere, deze problemen kan zien, hoe kunnen degenen met meer ‘ervaring’ dit niet zien? Of willen ze het misschien niet zien?
Dit is hoe ik het zie: we staan voor veel uitdagingen die onze toekomst zullen bepalen. Een toekomst die niet gegarandeerd is als we niet de nodige inspanningen leveren om onze situatie te verbeteren. Deze reflectie is een oproep tot actie; ik ben de ongemakken zat. Vooral die van degenen die ons zouden moeten leiden naar de toekomst die we allemaal hopen en verdienen. Als we niets doen, blijft ‘Back to School’ elk jaar meer en meer een zorg.
Syl-Elly Pieters
Een bezorgde jongere,
Curaçao