Politiek sluit kust af
Al jaren verzet de bevolking zich tegen dergelijke uitsluitingen. Een belangrijk hoogtepunt daarin is wel de actie in 1993 tegen het afsluiten van het Jeremi-strand. 9000 Burgers plaatsten hun handtekening onder de petitie om stranden open te houden. De actie culmineerde in een massademonstratie voor de poorten van Jeremi. De overheid moest toegeven en kocht de toegangsweg tot het strand terug. Jaren van groeps- en individueel verzet en protest volgden, ook acties tegen afsluiten van het strand bij Hooks Hut, en niet te vergeten de strijd die vakbondsman wijlen Ong-A-Kwie aanbond tegen de hotels die de lokale bevolking de toegang tot ‘hun’ strand weigerden. In 2006 koesterde de politiek het plan om de nog overblijvende openbare stranden met ontwikkelingsgelden te commercialiseren. Door de felle acties van vissers en burgers heeft zij er van af moeten zien. Een nieuwe petitie om kusten en stranden open te houden heeft nu al meer handtekeningen dan in 1993 opgeleverd.
Aan de kust gelegen hotels mogen van de overheid het aangelegen strand beheren, maar wie de beheersovereenkomsten wil inzien wordt van het kastje naar de muur gestuurd. Bestaan deze overeenkomsten nou echt zoals de overheid beweert? En wat staat er precies in? Men komt er maar niet achter.
De politiek is al jaren systematisch bezig de bevolking van de kust weg te werken en roept luid dat deze ‘ontwikkeling’ in het belang van de bevolking zelf is. Zij weet dat de bevolking hier zeer ontevreden over is maar volhardt in deze dwaze ‘ontwikkelingsvisie’.
Wij als burgers verwachten zonder meer dat de politiek de afsluiting van de kust, waarvan wij eigenaar zijn, spoedig ongedaan maakt en de vrije toegang vastlegt in de Staatsregeling. Een autonoom Curaçao is er voor de bevolking en een nieuw Curaçao vraagt om een nieuwe politiek die de bevolking dient zonder die rare kronkels over ‘ontwikkeling’.
Yvette Raveneau en Lloyd Narain
Amigu di Tera en Defensa Ambiental
