Pensioen Eilandsraad: driemaal is scheepsrecht?
Kunt u zich nog november 2007 en december 2008 herinneren? Toen waren de eerste twee pogingen van de Eilandsraad om zichzelf via een meer dan riante pensioenregeling te verrijken.
De eerste keer in november 2007 moest op aangeven van de minister-president de gouverneur er aan te pas komen om het besluit ongeldig te verklaren. De tweede keer in december 2008 werd heel stilletjes geprobeerd het nogmaals erdoor te krijgen, nota bene onder leiding van dezelfde partij die de eerste keer de zaak had laten terugdraaien.
Je zou zeggen dat vervolgens niemand zijn vingers meer hieraan wil branden. Niets is echter minder waar. De verleiding van een riant pensioen na 12 jaar werken ingaande op leeftijd 50, is blijkbaar toch weer te groot geworden. Men heeft blijkbaar gedacht: een derde keer lukt het vast wel; drie maal is scheepsrecht! En weer probeert men het er stilletjes doorheen te krijgen. Want iedereen snapt wel dat dit niet teveel bekend moet worden, want iedereen weet wat de publieke opinie in dit dossier is.
Enkele uren voor de Eilandsraadsvergadering is er toch weer een oplettende journalist die net als in december 2008 mij belt om te vragen wat de ietwat cryptische ‘Eilandsverordening tot wijziging van de Pensioenregeling Eilandsraadsleden Curaçao’ inhoudt. Nu, die houdt precies hetzelfde in als de vorige twee pogingen, met één verschil: de terugwerkende kracht is door het verstrijken van de tijd nog wat langer geworden. Het betreft dus introductie van een te riante pensioenregeling voor voltijd-Eilandsraadsleden (de deeltijders hadden allang een te riante regeling). Met terugwerkende kracht tot 2000. Destijds (december 2008) had ik becijferd dat dit ons zo’n vijf miljoen gulden kostte. Voor een handjevol mensen. Nu de terugwerkende kracht nog wat langer is, en er inmiddels nog wat meer voltijd-Eilandsraadsleden zijn, zal dit eerder naar de tien miljoen of meer gaan. Het gaat al gauw om enkele honderduizenden tot meer dan een miljoen per persoon. Geen woord over die hoge kosten in de hele toelichting. Daar was natuurlijk geen tijd meer voor, want het moet vrijdag, terwijl ik dit schrijf, door de Eilandsraad goedgekeurd worden. Zaterdag wisselt namelijk de Eilandsraad, en dan lukt het misschien niet meer, en dan zitten die arme voltijd-Eilandsraadsleden zonder pensioen.
Op zich is het overigens niet onterecht dat zij een pensioenregeling krijgen, maar waarom moet die zo overdreven riant zijn, te weten vijf keer zo duur als wat bijvoorbeeld een directeur in dit land conform de fiscale wet- en regelgeving aan pensioen maximaal mag opbouwen. En tien keer zo duur als wat een gemiddelde burger aan pensioen opbouwt, als hij al pensioen opbouwt. Ook met terugwerkende kracht heb ik geen problemen mee, mits zij zelf ook met terugwerkende kracht bijdragen. Maar daar wordt niet over gerept in het stuk.
Al deze punten zijn ook naar voren gebracht door de commissie die naar aanleiding van de eerste poging in het leven was geroepen. Die commissie kwam met reële voorstellen voor een pensioenregeling voor de voltijd-Eilandsraadsleden. Maar daar is niet naar geluisterd, dat advies hebben de Eilandsraadsleden volledig naast zich neer gelegd. Ze hebben waarschijnlijk geteld hoeveel minder pensioen ze dat opleverde. Ze wilden toch méér. Maar pas op: wie het onderste uit de kan wil, krijgt het deksel op de neus.
Althans, dat hoop ik dan maar. Want het besluit van de Eilandsraad onder druk van de publieke opinie tegenhouden, gaat vrees ik niet meer lukken, daarvoor lekte het net iets te laat uit, vandaag wordt er al over besloten. Maar ik hoop opnieuw dat dezelfde minister-president en/of gouverneur als in november 2007 op dezelfde gronden als de eerste keer (er is immers niets wezenlijks veranderd) dit besluit naar de prullenbak verwijst. En ik hoop dat de kiezers alle partijen die vandaag vóórstemmen afstraffen. En dan geldt echt: driemaal is scheepsrecht!
Laurens Keesen is actuaris AG en directeur van Keesen Actuarissen op Curaçao.
