Heren der schepping
Mannen hebben het in deze wereld nog vaak voor het zeggen. Een onevenwichtige situatie die in iedere samenleving aandacht verdient en awareness behoeft. Zowel van mannen als van vrouwen en kinderen.
Mannen hebben het in deze wereld nog vaak voor het zeggen in zowel fysiek als mentaal opzicht. Zolang zij verstandige dingen doen en (be)denken, is daar niet al te veel op tegen, ook al zou het beter zijn dat vrouwen in alle samenlevingen mee zouden doen. Maar als mannen misbruik maken van hun fysieke en mentale overwicht zou daar een stokje voor gestoken moeten worden. Helaas gebeurt dat op veel plekken in de wereld nog nauwelijks omdat, zowel mannen als vrouwen, het in menige samenleving nog vanzelfsprekend vinden dat de mannen het voor het zeggen hebben. Het is immers sinds mensenheugenis, of beter gezegd sinds ‘mannenheugenis’ altijd zo geweest.
Vanaf het moment dat mannen beseften dat zij in menig opzicht sterker zijn dan vrouwen, hebben zij deze comfortabele positie ingenomen en tot op heden niet afgestaan. Integendeel. Deze overheersende positie werd en wordt nog steeds uitgebouwd en alsmaar verfijnd. Dat verfijnen is nodig omdat vrouwen steeds slimmer worden en mentaal sterker. Mannen voelen zich daardoor bedreigd en zoeken op verschillende manieren bevestiging van hun positie. Als dat niet op een aardige manier kan, dan maar op een intimiderende manier. Voorbeelden te over: huiselijk geweld, verkrachtingen, vrijheidsbeperkingen, leerverboden, uitgaansverboden, eerwraak en financiële afhankelijkheid.
Ook creëerden mannen hun evenbeelden in Onze Lieve Heer, Boeddha, Jahweh of Allah, Scheppers en Leiders van de diverse religies. Niet andersom, zoals mannen dat graag willen doen geloven. De paus, kardinalen, priesters, dominees, ouderlingen en voorgangers zijn bijna altijd mannen. Evenals imams, rabbijnen en boeddhistische monniken. Het lijkt bijna alsof al deze kerkelijke ‘functionarissen’ elkaar en zichzelf aanbidden of eer betuigen.
Maar ook buiten de religies overheerst in veel samenlevingen al eeuwen lang de man. Dictators zijn voor 99 procent mannen. Mensen-, en vooral vrouwenhandel, en vaak ook de prostitutie zijn in handen van mannen. De hele drugscene wordt voornamelijk gerund door mannen. Het zijn vaak ‘heilige’ mannen die jongere soortgenoten zichzelf laten opblazen ter meerdere glorie van zichzelf en hun evenbeeld. Er zijn politieke partijen, uiteraard gerund door mannen, die vinden dat vrouwen zich niet met hun speeltje mogen bemoeien. Er zijn machtige mannen die tot op hoge leeftijd, menen zich aan vrouwen (en kinderen) te mogen vergrijpen. En de hun omringende samenleving en zelfs hun eigen kiezers (M/V) staan dat - soms met een vette knipoog - toe.
Dit fenomeen, dat kennelijk niet cultuurgebonden is, is een wereldwijd probleem. Vaak wordt gesteld dat deze mannen zijn verleid door vrouwen. Maar dat is meestal niet het geval. Mannen, jong en oud, hebben gewoon hun behoefte aan seks niet onder controle. Soms is de nood zo hoog, dat kamermeisjes, secretaresses, of lagere vrouwelijke collega’s het doelwit worden. De man ontpopt zich dan als roofdier. En dat terwijl sommige ‘roofdieren der schepping’ keurig met ‘de vrouw van hun dromen’ getrouwd zijn, zoals mannen dat graag zo prachtig mannelijk emotioneel kunnen zeggen. En ja, natuurlijk zijn er (arme) vrouwen die de heren der schepping graag van dienst zijn wegens de inkomsten die dat oplevert. Want vaak hebben zij de zorg over hun vaderloze kinderen.
Al met al ben ik bang dat het nog eeuwen zal duren voordat de mannentornado uitgeraasd is. Misschien breekt dan eindelijk ‘het duizendjarig vredesrijk’ aan, zoals mannen dat ooit in een ver verleden in hun diverse heilige boeken en geschriften hebben vastgelegd. Hoe eerder dat tijdperk aanbreekt hoe beter voor onze wereldsamenleving.
Reinoud van den Berkhof schrijft regelmatig opiniebijdragen voor het Antilliaans Dagblad.
