De tragiek van jonge naties
De heer Francisca zal ongetwijfeld ook weten dat er op Vredenberg, pal naast het (kunstgras-)veld van de CVV Willemstad, nog de ruïne staat van wat al in de jaren ‘70 en ‘80 van de vorige eeuw een goed geoutilleerd stadion (met ruim 3.000 zitplaatsen en kunstverlichting) was. Het stadion was eigendom van de nog steeds actieve voetbalclub SUBT (Sport Unie Brion Trappers) uit de oostelijke stadswijken en vernoemd naar de oprichter van deze club, de zeer geprezen oud-voetballer en tevens zeer bekende Papiamentukenner en -schrijver, inmiddels wijlen, dr. Antoine Maduro.
In dit stadion, gelegen in de wijk Vredenberg/Kintjan, werden toentertijd nagenoeg alle competitiewedstrijden van de FFK gespeeld. De wedstrijden trokken toen gemiddeld 1.500 toeschouwers, een aantal dat nu bij lange na niet meer wordt gehaald.
Vooral vanwege jaloezie en afgunst van de bestuursleden van enkele andere voetbalclubs (mede vertegenwoordigd in het bestuur van de FFK), werd alles in het werk gesteld om het Maduro-stadion te boycotten en de meeste wedstrijden naar het SDK-complex op Brievengat te verplaatsen. In die opzet is men uiteindelijk geslaagd, mede vanwege enkele nare en onverwachte ontwikkelingen binnen het bestuur van SUBT zelf, waaronder de plotselinge dood van voorzitter Petrus van der Veen.
Mede vanwege het drastische verlies aan inkomsten zette het verval van de club en haar stadion zich in. Achter elkaar begaf de verlichting het, stortten grote delen van het tribunedak en de ommuring in en viel het stadion ten prooi aan vandalen. Het trieste eind van een stadion dat in het Caribisch gebied veelal werd geprezen vanwege het feit dat het door een voetbalclub van de grond af aan was opgebouwd.
Enkele jaren geleden, tijdens een verblijf op het eiland, heb ik als oud-bestuurslid van SUBT (12 jaar secretaris) gesproken met enkele ex-leden/voetballers van de vereniging die zich inspanden om het stadion weer in oude glorie te herstellen. Dezelfde Sedreko, toen nog een dienst van het Eilandgebied Curaçao, had een projectdossier samengesteld over hoe het stadion gerestaureerd zou worden. Een veel te ambitieus plan, overigens, dat ook heel veel geld zou kosten en derhalve nooit is uitgevoerd.
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven op dit moment niet te weten hoe het staat met de restauratieplannen voor het Maduro-stadion, maar het doet toch wel pijn wanneer ik lees dat Sedreko financieel bijdraagt aan de bouw van een muur en de aanleg van veldverlichting voor nog een voetbalveld pal naast het volledig geoutilleerde SDK-stadion, terwijl enkele kilometers oostwaarts de ruïnes staan van een vervallen stadion waaraan ooit alle medewerking is toegezegd voor de wederopbouw.
Terwijl het Rifstadion op Otrobanda en het Maduro-stadion op Vredenberg in verval zijn, bouwt men naast het SDK op Brievengat een nieuw stadion, met alles erop en eraan. Het kan verkeren.... Dat is de tragiek dat vaak zichtbaar wordt in jonge naties. Men vergeet het eigen verleden.
Robin ‘Roy’ Visser,
Montardit, Frankrijk
