Beslissing over leven en dood
1 Januari was in ons huis begonnen zoals in vele huizen op Curaçao, een drankje, een hapje en de beste wensen van de familie om je heen. Binnen enkele uren zou dat drastisch veranderen.
Ons 4 maanden oude kleinkind kreeg het ineens een beetje benauwd en ademde moeilijk. Wij reden met haar helemaal naar de dienstdoende arts te Sta. Catharina, die vroeg of er mensen in de familie waren die astmatisch waren. Toen het antwoord ‘ja’ was, stuurde zij de baby meteen naar het Sint Elisabeth Hospitaal (Sehos) met de opdracht om haar daar te houden. Groot was onze verbazing toen de assistent van de kinderarts totaal iets anders besliste. Het was volgens haar maar een kleine griep en doordat de baby zo klein was, leek het alleen maar erger dan het was. We kregen een recept voor medicijnen en moesten over een week terugkomen als het erger werd.
Alles ging hierna razendsnel, thuisgekomen kreeg de baby medicijnen en werden de klachten alleen maar erger. Wij, de familie, stonden net op het punt haar snel terug te brengen, toen ze ineens ophield met ademen. U kunt zich dit drama niet voorstellen, 912 gebeld, niemand neemt op, 911 bellen, niemand neemt op, de buren vragen om te helpen. Snel hebben die de baby naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gereden, nog steeds geen ambulance te bereiken. Eindelijk krijgen wij een ambulance te pakken, die dan beslist dat de dichtstbijzijnde Taams Kliniek niet goed genoeg was, dan maar toch naar de Poli van het Sehos. Daar aangekomen, kregen wij na 15 minuten al het vreselijke nieuws te horen: ondanks reanimatie had de baby het niet gehaald. Ons mooie, levenslustige engeltje, was overleden.
Onmacht en verdriet overmant je, en ondertussen wordt aan je gevraagd, nee geëist, dat het ziekenhuis een autopsie wil doen op dat kleine lijkje. Nu pas willen zij weten wat er is gebeurd? Nadat de familie naar huis was gestuurd met een doodzieke baby? Om 3 uur in de ochtend zaten we daar tot bijna half 7, er was geen kinderarts te bekennen, alleen maar assistenten.
Hangt leven en dood dan af van de dag of het uur waarop er iets gebeurt? Waarom nam 912 niet op en 911 ook niet, waarom heeft het Sehos de baby niet opgenomen ter observatie?
Allemaal vragen die wij als familie hebben, die elke dag in ons hoofd spelen. Van het Sehos mogen wij dit drama nog niet achter ons laten, want hoewel wij eerst bijna gedwongen werden om een autopsie te laten doen, krijgen wij de resultaten nog steeds niet in handen. Nee, dat kan nog drie maanden duren zegt men, want wij zijn onderbezet.
Schrale troost voor de moeder en de rest van de familie. Waar mensen werken worden er fouten gemaakt? Oordeelt u zelf maar, mogen foute beslissingen leiden tot de dood van een vier maanden oude baby?
Aan de huidige minister voor Gezondheidszorg heb ik alleen dit te zeggen: In een ander land zou u gerechtelijk zijn vervolgd voor al uw foute beslissingen en de manier waarop u het toelaat dat de artsen van hier omgaan met de gezondheidszorg. U mag zich gelukkig prijzen dat in dit land geen wetten zijn, waarin men u en het ziekenhuis kan vervolgen. Met de dood van mijn kleinkind is dit al de vijfde baby die in 1 jaar is overleden als gevolg van foute beslissingen van het ziekenhuis, trekt u zelf maar uw conclusie.
Sharon Winklaar,
Curaçao
