Het nieuws van Curaçao

Verschillende van de mooie dadelpalmen rond de Marshe Nobo (markthallen) en de middenberm van De Ruyterkade langs het Waaigat verkeren in slechte staat.

Geen van de crediteuren van de Coöperatieve Consumenten Vereniging ‘Botica Wilhelmina’, die medio oktober voorlopige surseance van betaling werd verleend, heeft tegen de verlening van de definitieve surseance gestemd.

De politie faalde op 20 december toen ze in het geval van de mishandelde vrouw Meritza Hughs-Gerard, slachtofferhulp niet informeerde over de zaak, dat heeft directeur Daira Leer van Stichting Slachtofferhulp Curaçao tegenover deze krant verklaard.

Als consument heb je macht, je kunt producten niet kopen omdat je de producent of het land van herkomst wantrouwt. In de jaren ’90 gaf de boycot van Franse wijn een duidelijk signaal tegen de kernproeven van Frankrijk bij het atol Mururoa in de Stille Oceaan. Ben je tegen olieboringen op Antarctica dan kun je Rusland boycotten. Ben je tegen kinderarbeid dan kun je bepaalde producten en merken vermijden.
Helaas hebben wij consumenten op Curaçao geen macht of invloed op het prijzenbeleid van de supermarkten. We mogen alleen klagen over de veel te dure boodschappen.
In een sombere bui denk ik wel eens dat de supermarkten prijsafspraken maken. Dat is lastig aantoonbaar en wellicht niet eens strafbaar.
Het excuus dat alles ingevlogen moet worden lijkt me onzinnig omdat in het buitenland de schappen ook vol liggen met appels uit China of Argentijns vlees. Komen die met de roeiboot?
Ik veronderstel dat de vastgoedprijzen op Curaçao lager zijn dan in Amerika of Europa en ik weet zeker dat de lieve dames aan de kassa niet worden uitbetaald in euro’s of dollars. Dus waarom betalen we hier vaak het DUBBELE voor onze boodschappen?
Zijn de invoerrechten te hoog? Betalen de supermarkteigenaren te hoge SVB premies (net als de rest van ons)? Krijgen de personeelsleden fijne salarissen, vakantiegeld en riante kerstbonussen (in tegenstelling tot bijna niemand op Curaçao)?
De concurrentiestrijd tussen supermarkten speelt hier amper een rol bij het bepalen van de prijzen, anders dan in Nederland waar je na drie keer vallen een supermarkt in rolt en waar de prijzenslag standaard is geworden.
De woekerprijzen van Aqualectra dragen ook niet bij aan een vriendelijk prijsniveau. Gelukkig hebben sommige supermarkten zonnepanelen aangeschaft om onze boodschappen betaalbaarder te maken (hoop ik). Ik neem tenminste aan dat iedereen de prijzen van onze boodschappen zo laag mogelijk wil houden, zodat we iets meer geld overhouden om aan andere zaken te besteden, wat weer goed is voor de economie en werkgelegenheid en dus weer goed is voor de supermarkten.
Blijven we met de vraag zitten: waar zit de kink in de kabel?
Karin Verputten, Curaçao