Waar is parlement mee bezig?
Het is al erg genoeg dat de maatregelen die de regering begin dit jaar trof inzake de basisverzekering ziektekosten (bvz) gewoon maar (voorlopig) niet voor ambtenaren van toepassing werd verklaard, simpelweg omdat de ambtenarenvakbonden bij voorbaat al zeiden: ,,Handen af en haal het niet eens in je hoofd.” Minister Van der Horst (PAIS) hield onmiddellijk afstand, week uit voor een confrontatie, waarna bedrijven en gewone burgers - ambtenaren zijn kennelijk een ander soort mensen - wel door een besluit van de Staten werden gedwongen voortaan een hogere prijs (premie) te betalen voor over het algemeen minder zorg. Punt uit. Zo werd in meerderheid beslist door een parlement dat bestaat uit 21 gekozen Statenleden.
Maar onlangs kondigde minister Whiteman (Pueblo Soberano) van Gezondheid aan met een reeks reparaties te komen van de wet op de basisverzekering, waaronder dat de bvz in de toekomst wel van toepassing zou worden verklaard voor ... toch wel verrassend ... de ministers en dezelfde Statenleden. Goede zaak, zal menigeen denken. Goed voorbeeld doet immers goed volgen. Maar voor ex-minister Scoop-Constancia van Volksgezondheid en huidig Statenlid van oppositiepartij MFK is dit reden om in de pen te klimmen en ongemeen fel uit te halen richting haar opvolger als bewindspersoon onder de kop ‘Awor minister Whiteman ku kwe makaku ku bakoba’ (Nu wil minister Whiteman een aap vangen met een banaan).
De pakkende titel boven haar perscommuniqué trekt in elk geval voldoende aandacht en in eerste instantie is de gedachte dat Constancia als volksvertegenwoordiger natuurlijk opkomt voor de belangen van de bevolking. Maar al snel wordt bij het lezen van haar persbericht duidelijk dat het de MFK’er helemaal niet gaat om de bijna 150.000 zielen die Curaçao telt, zelfs niet de 3.500 ambtenaren en nog eens honderden in rechtspositie gelijkgestelde overheidsdienaren, evenmin de mate waarin de landskas is gevuld. Nee, het gaat Constancia om het handjevol politici. Ze telt ze zelf in haar persbericht: ,,Curaçao heeft 9 ministers en 21 Statenleden.” En dan legt de parlementariër uit: van het huidige ministersteam zijn er 4 ambtenaar, waaronder Whiteman zelf, voor wie geldt dat zij uitgesloten worden omdat de bvz niet voor ambtenaren van toepassing is. De MFK-politica gaat verder: van de 21 Statenleden zijn er 13 ambtenaar en de rest komt uit de semioverheid, zoals de overheids-nv’s en de overheidsstichtingen. ,,Ook hier geldt, het merendeel is uitgesloten.” Waar is Whiteman dan mee bezig? vraagt Constancia zich hardop af. Ze vindt dat de minister openlijk moet aangeven waarvoor hij straks zelf zal kiezen; de uitgeklede en duurderde bvz (in zijn hoedanigheid als politiek bestuurder) of de nog altijd onaangetaste riante oude ziektekostenverzekering (als ambtelijk personeelslid).
De vraag die eigenlijk met uitroeptekens door de rest van de bevolking gesteld moet worden is: ,,Waar is politiek en ambtelijk Curaçao mee bezig?!” Tegelijk moeten niet alleen Whiteman en/of Constancia maar alle huidige en liefst ook gewezen politici publiekelijk aantonen dat de maatregelen, waarmee zij de bevolking confronteerden, óók voor hen van kracht zijn. Want meer dan ooit lijken de politieke leiders twee soorten burgers te onderscheiden: henzelf en in hun kielzog de ambtenaren aan de ene kant, en aan de andere kant de gewone man. De laatste kan of mag zich helemaal niet beroepen op een Sociaal Statuut met daarin alle vastgelegde ‘rechten’ die gelden voor overheidspersoneel, en waar kennelijk met geen mogelijkheid aan valt te tornen, ook al is er sprake van crisis en zijn er opeenvolgende financiële tekorten en tegenvallers (van de overheid). Nee, de impact daarvan wordt afgewenteld op de burgerij, die - zo lijkt het wel - alleen nog ‘plichten’ heeft en zich in elk geval niet kan verweren tegen ongewenste hogere belasting- en socialepremie-druk die hem worden opgelegd. Dit wordt nog eens versterkt door een laaghartige opmerking van het MFK-lid Constancia dat het helemaal geen zoden aan de dijk zet, nauwelijks effect heeft op de begroting, als de bvz eveneens van toepassing wordt verklaard op de 30 regeerders van dit land. Met andere woorden: deze symboolpolitiek heeft geen enkel nut, zelfs niet als voorbeeldfunctie. Een zeer gevaarlijke redenering, die helemaal niets opheeft met het opkomen voor de belangen van de kwetsbaren en weerlozen in deze samenleving.
Misschien komt dit laatste wel, zoals Scoop-Constancia zelf in haar schrijven aan Whiteman weer eens klip en klaar blootlegt, omdat de ‘gewone man’ en het bedrijfsleven helemaal niet worden vertegenwoordigd in de Staten, omdat dit college dat parlement heet (evenals het grootste deel van de regering) enkel en alleen bestaat uit personen met een ambtelijke achtergrond.
