RdK-benoeming: A mess indeed
Analyse van een onzer verslaggevers
De persoon die voor de vacature van algemeen statutair directeur van overheids-nv Refineria di Korsou (RdK) als beste uit de bus kwam, heeft zich teruggetrokken na al het verbale geweld de laatste week - nota bene met name bínnen de coalitie - over deze benoeming. Hij stelt in zijn brief verder geen deel meer uit te willen maken van de ‘mess’, de rotzooi, die vooral de politieke heren en een enkele dame ervan hebben gemaakt en ook zijn familie niet te willen belasten met de smaad die hiermee gepaard is gegaan. Een ongelooflijke schande is het hoe wordt omgesprongen met de beste krachten van eigen bodem, die de volgende keer wel drie keer zullen nadenken en uitkijken om zich überhaupt beschikbaar te stellen.
De kwestie van de aanstelling van een directeur van een overheidsentiteit behoort helemaal niet te leiden tot een politieke crisis en mogelijk zelfs val van een kabinet. Toch lieten de leiders van de twee grootste regeringspartijen, premier Asjes van PS en fractieleider Rosaria van PAIS in de Staten, het wel even tot een kookpunt komen. De PAIS-ministers stemden in de ministerraad tégen de PS-keuze voor de tweede beste kandidaat voor het RdK-directeurschap. Ook al kan deze nummer twee naar de inschatting van het wervings- en selectiebureau Balance ‘ook voldoen aan de gestelde eisen’, de PAIS-fractie in het parlement heeft natuurlijk alle recht om vraagtekens te zetten bij het overslaan van nummer één, vooral als blijkt dat nummer twee directe en dus hechte partijbanden heeft met Pueblo Soberano van Asjes.
Deze laatste stelde zich zaterdag in het partijkwartier premier-onwaardig op door zo uit te halen naar de coalitiepartner en te dreigen met nieuwe verkiezingen. Maar vooral verweet Asjes de pot dat die zwart ziet. Hij zelf maakte zich er de afgelopen dagen schuldig aan om nummer één door het slijk te halen met openlijke twijfels aan diens integriteit omdat de kandidaat nog voor Refineria Isla - de tegenhanger van RdK - zou werken. Velen zullen menen dat dit juist ook een voordeel kan zijn, gezien de aanstaande onderhandelingen tussen RdK en Isla/PdVSA over de toekomst van de raffinaderij. Immers hij kent de cultuur en de keuken van de binnenzijde.
Het is met het afhaken van de eerste keuze door Balance een beetje mosterd na de maaltijd, maar toch valt het niet of moeilijk uit te leggen: dat Asjes voor het zilver gaat en niet voor ‘may the best candidate win’. Alleen Curaçao als land kiest niet voor goud. Waarom? De premier kwam op de proppen met de mededeling dat er leugen(s) in het cv van nummer één zouden staan. Voor zover dat ook daadwerkelijk klopt, is het meten met twee maten, want in het geval van Gevolmachtigde minister Wiels (PS) in Den Haag was een geheel juiste cv niet zo relevant. Waarom zijn de ‘onwaarheden’ op het cv van deze ene RdK-kandidaat nu wel relevant? De PS-voorman, die even weer ‘de oude Asjes’ was, amuseerde het publiek met beledigingen zoals richting Statenlid Cooper (MAN) die hij ‘Charlie Taart’ noemde. Rosaria moest volgens hem ‘democratisch’ zijn en het meerderheidbesluit in de ministerraad gewoon slikken; maar mag PS-bewindsvrouw Francisca, die blanco stemde, dan niet haar eigen mening hebben?
De politieke brand mag dan zijn geblust met het intrekken van de kandidatuur van nummer één, de kwestie heeft evenals zovele andere kwesties vooral verliezers en slachtoffers opgeleverd. Dat zagen we ook (opnieuw) in de discussie over het debat in de Staten over de Centrale Bank. Het gaat te veel emotioneel over de poppetjes - die vervolgens levend worden gevild - en te weinig over de zakelijke inhoud. Zo zakt de animo van gekwalificeerde personen om zich in te zetten steeds verder weg - zij bedanken eenvoudigweg - en blijft enkel brandhout over waarmee overheidsbedrijven, commissariaten en het land onmogelijk goed bestuurd kunnen worden.
Zoals de persoon die in de ogen van het rekruteringsbureau het meest geschikt was om RdK in de komende cruciale jaren te leiden. Volgens hem werd een open en transparant proces ‘verlaten om politieke redenen’. De politieke discussie is zo diep gezonken, waarbij zijn integriteit en professionaliteit openlijk in twijfel werd geroepen, dat de nummer één wegloopt. Zulke zaken en zo’n ontwikkeling zijn bijzonder slecht voor een kwalitatief sterke samenleving. Middelmatigheid wordt dan de norm. A mess indeed.
