BOO blok aan been RdK
De zware verliezen van overheids-nv Refineria di Kòrsou (RdK) en van CUC Holding nv, die tegenwoordig onder RdK valt, vooral als gevolg van de wellicht onverantwoorde overname van de BOO-plant, zal menigeen de schrik om het hart doen slaan. Zo maar even een financieel verlies van 126 miljoen gulden (RdK) en van 293 miljoen gulden (CUC). Het zijn enorme bedragen die in het rood worden geschreven door de overheids-nv die op zichzelf als ‘huisbaas’ van de Isla/PdVSA-raffinaderij geen ingewikkelde bedrijfsvoering kent. En eerder altijd winstgevend was en daarmee zelfs de melkkoe van de overheid, zoals met het omstreden ‘gratis onderwijs’ van Pueblo Soberano, dat bekostigd werd met dividenden van RdK. De ten tijde van het kabinet Schotte (MFK/PS/MAN) in 2011 min of meer van hogerhand opgelegde overname van de BOO-energiecentrale, heeft RdK in grote problemen gebracht. Door het bezit van BOO, komen alle kosten van achterstallig en toekomstig onderhoud voor rekening van RdK, evenals de jaarlijks terugkerende vaste verplichtingen. De BOO-plant zelf heeft een negatieve waarde. RdK zit er maar mee, terwijl BOO een risicovol blok aan het been is gebleken dat zelfs - als niet goed wordt uitgekeken - in staat is RdK mee te sleuren in een zwart gat. Refineria di Kòrsou werd in 1985 opgericht toen Shell vertrok en is sindsdien eigenaar van de raffinaderij die wordt gehuurd door Isla/PdVSA. Eerst voor slechts 12 miljoen dollar per jaar en nu voor het nog altijd schamele bedrag van jaarlijks 20 miljoen dollar. Voor zowel Isla als de olieterminal bij Bullenbaai. Deze geringe opbrengsten staan in geen verhouding met het verlies in 2011, terwijl door een achterstand van de jaarrekeningen nog onbekend is wat de resultaten zijn over 2012, 2013 en 2014. Eén van de doelen van RdK was en is om een pot geld op te bouwen voor de benodigde investeringen ten behoeve van het behoud van en de voortzetting van de raffinaderij. Zoals gebeurde met het zogeheten Isla Refinery Upgrading Program (IRUP), waarmee 347 miljoen dollar was gemoeid en waar RdK in overeenstemming met de afspraken een derde van betaalde. RdK stak in het verleden ook 134 miljoen dollar in Safety and Environment Projects (SEP’s). Kortom: een pot om niet uit te snoepen of aan te wenden voor oneigenlijke doelen. De BOO is dan weliswaar noodzakelijk voor de levering van stroom, stoom, luchtdruk en water aan Isla, en daarmee het voortbestaan ervan, maar maakte voorheen - onder Shell en ook met PdVSA als exploitant - integraal onderdeel uit van de raffinaderij zelf. De in wezen door de politiek besloten overname van BOO en daarmee veroorzaakte verliezen hebben een grote impact op de (gezonde) bedrijfsvoering van RdK. Kwalijk is ook dat (hierdoor) de jaarrekening sterk verlaat wordt opgeleverd, terwijl de jaarcijfers doorgaans ook dienen voor het bestuur, de toezichthouder en eigenaar om tijdig corrigerend bij te (kunnen) sturen. En buitengewoon ernstig is het als straks blijkt dat de nu reeds flink geslonken reserves (groten)deels zijn verdampt, waardoor er geen gelden zijn voor de vereiste investeringen en Curaçao straks niet deels maar helemaal is overgeleverd aan wat derden - het Venezolaanse staatsoliebedrijf en/of Chinese financiers - willen.
