Het goede voorbeeld
Na amper vier maanden minister voor het Koninkrijk te zijn geweest van Buitenlandse Zaken, heeft Halbe Zijlstra (VVD) zelf ingezien dat hij niet langer kon aanblijven. Hij zou het aanzien en het vertrouwen van Nederland - maar ook van de Caribische landen van het Koninkrijk: Curaçao, Aruba en Sint Maarten - te veel schaden. Zijlstra is uit eigen beweging afgetreden en daarmee is voor het Koninkrijk een einde gekomen aan ‘de leugen van Zijlstra’ over president Poetin en zijn machtige Rusland. Een zeer pijnlijk moment tijdens het debat in de Tweede Kamer: voor hemzelf terwijl hij zijn vertrek met gebroken stem motiveerde; voor zijn partijleider en premier Mark Rutte (VVD) die hiermee niet alleen een jonge, ambitieuze en veelbelovende politicus - mogelijk zijn opvolger - verliest, maar ook zélf de grootste moeite heeft om dit politiek uit te leggen; voor Nederland dat graag te boek staat als het braafste jongetje van de klas; en voor het Koninkrijk dat qua omvang klein is maar dankzij een hoge mate van integriteit vaak een voorname rol speelt bij wereldfora. Zijlstra restte niets anders dan om de eer (tijdig) aan zichzelf te houden en hierover in de Kamer verantwoording af te leggen. Dit alles nadat dankzij de traditionele journalistiek - in dit geval van de Volkskrant - door middel van graaf- en speurwerk en ook hoor en wederhoor was onthuld dat de Nederlandse politicus een leugen op zijn geweten had. Een leugentje om bestwil, misschien, en wellicht een leugen met in de kern een waarheid over de Russische aspiraties. Maar iemand die de onwaarheid vertelt geldt als onbetrouwbaar: eenmaal een leugenaar, altijd een leugenaar. Het hoge publieke ambt van minister en/of parlementariër verdraagt geen leugenachtige of onbetrouwbare personen. Alleen zó kan het politieke bestuur zichzelf zuiveren van ongewenste elementen, de bevolking eerlijk en recht in de ogen aankijkend als gezegd wordt enkel het algemeen maatschappelijke doel te dienen. Dit is van toepassing op álle delen van het Koninkrijk, althans zo zou het moeten zijn. Het is goed dat de grootste partner hierin voorgaat en het goede voorbeeld geeft. Dat is de enige manier waarop met gezag en overtuiging kan worden opgetreden op het wereldtoneel, maar ook in de koninkrijksrelaties. Een politiek bestuurder die zich hier niet aan houdt is chantabel en dus géén goed leider. Helaas kent Curaçao al enige jaren een politiek voorman, ex-premier Gerrit Schotte en thans nog steeds MFK-Statenlid, die niet alleen leugenachtig is - denk nog aan de screeningsaffaire - maar die zelfs vorig jaar tot in hoger beroep toe werd veroordeeld, maar daar nog altijd geen consequenties aan verbindt. Jaren geleden namen Curaçaose ministers als Stanley Inderson (MAN) en Pedro Atacho (PAR) terecht hun verantwoordelijkheid voor kwesties die zij niet persoonlijk hadden veroorzaakt. In het geval van Schotte, die vandaag voor de rechter staat in verband met ontneming van ‘onrechtmatig verkregen gelden’, betreft het zaken die puur hemzelf zijn aan te rekenen. Zoals het normaal wordt gevonden dat de positie van Zijlstra onhoudbaar was geworden voor de geloofwaardigheid van Nederland, zo vanzelfsprekend moet het zijn dat Schotte - al tijden een schandvlek voor het imago van en vertrouwen in de Curaçaose politiek - de arena van volksvertegenwoordigers verlaat. Als voorbeeld voor jonge generaties burgers.
