Geheim van Werner
,,Heeft Wiels misschien iets te verbergen?”, eindigde het hoofdredactioneel commentaar van deze krant onder de kop ‘Zegje Wiels’ op 10 april dit jaar. Dit was naar aanleiding van uitlatingen van Werner Wiels dat hij wel ‘openheid van zaken wilde geven’ over het Multidisciplinair Projectteam (MDPT) Isla, waar hij jarenlang ten tijde van de Soberano-regeringen Asjes en Whiteman voorzitter van is geweest, maar alléén als hij volledige immuniteit zou genieten. Nu blijkt uit een vonnis dat er zelfs een rechtszaak aan te pas moest komen om van Wiels af te dwingen dat hij gegevens die betrekking hebben op het moderniseringsproject van de raffinaderij en het MDPT aan het Land en Refineria di Kòrsou (RdK) overdraagt. Dat weigert hij dus gewoon uit zichzelf te doen. In elke normale situatie geeft een werknemer, functionaris, bestuurslid of voorzitter die vertrekt of aftreedt alle spullen en dossiers af, want het is immers geen privébezit van de persoon in kwestie maar van de organisatie. In het geval van het MDPT betreft het zelfs landsbezit en dus is er een nationaal belang mee gemoeid. Wiels handelt daarmee in strijd met de belangen van het land en de bevolking. Het is een goede zaak dat de overheid kordaat heeft opgetreden en, naar nu blijkt medio maart dit jaar, na het daartoe verkregen rechterlijk verlof, beslag heeft gelegd op papieren en digitale bescheiden die Wiels met betrekking tot het raffinaderijproject en het MDPT onder de pet houdt. Zoals de longlist van 23 internationale bedrijven die interesse zouden hebben in de huur en exploitatie van de raffinaderij. Het Land en overheids-nv RdK hadden een zaak aangespannen tegen de voormalige voorzitter om deze gegevens op te eisen en zo ‘over een juist en volledig beeld van de werkzaamheden van het MDPT en de gang van zaken ten aanzien van Guangdong Zhenrong Energy (GZE) en andere geïnteresseerde partijen te beschikken’. Hoe kan het zo zijn dat iemand die het land behoort te dienen hetzelfde land tegenwerkt en dus stoort in een kwestie die duizenden werknemers en hun gezinnen aangaat - het Isla-personeel en de werklieden die indirect afhankelijk zijn van de raffinaderij - maar feitelijk iedereen op het eiland, gezien de impact die de olie-industrie heeft op economie en samenleving? Welk geheim draagt Wiels, die overigens eerder in opspraak raakte in de tijd dat hij bij Amfo sjoemelde met gemeenschapsgeld en nog maar enkele jaren geleden nog als commissaris bij Aqualectra niet in het belang van het nutsbedrijf handelde, met zich mee dat hij zó dwarsligt. Geen verantwoording afleggen over 17 miljoen aan door het MDPT besteed belastinggeld en het bewust achterhouden van mogelijk strategisch belangrijke informatie (of zaken die het daglicht niet kunnen verdragen) is een morele misdaad tegen de burger van Curaçao.
