Handreiking onderwijs
De brief van de Haagse bewindslieden van Onderwijs over de voortgang in Caribisch Nederland (Bonaire, Sint Eustatius en Saba) klinkt niet alleen als muziek in de oren, maar leest verder als een handreiking aan de autonome landen Curaçao, Aruba en Sint Maarten om meer samen te werken op onderwijsgebied. Er is ‘grote vooruitgang geboekt’, concluderen de ministers Ingrid van Engelshoven (D66) van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en Arie Slob (ChristenUnie) voor Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media over de kwaliteitsverbetering van het onderwijs op de BES-eilanden. Hun conclusie is dat er sinds 10-10-’10 (de ontmanteling van de Nederlandse Antillen, red.) in het onderwijs veel is verbeterd. Dat wil niet zeggen dat er geen problemen meer zijn: er zijn nog ‘complexe vraagstukken’ waar de onderwijsinstellingen mee te maken hebben. Oplossingen zijn vaak afhankelijk van goede samenwerking. Samenwerking op de eilanden zelf en samenwerking in koninkrijksverband. Over de samenwerking met de andere landen van het Koninkrijk stellen beide ministers dat ‘ook in de andere landen van het Koninkrijk de vorderingen zijn opgevallen die in het onderwijs in Caribisch Nederland zijn gemaakt’. Mede daardoor is er op Curaçao, Aruba en Sint Maarten belangstelling voor samenwerking met Nederland op de OCW-beleidsterreinen. OCW staat voor Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Het is toe te juichen dat alle (ei)landen meer samenwerking in het Koninkrijk als gewenst beschouwen. Wereldwijd zijn vriend en vijand het eens: onderwijs is dé sleutel tot het kunnen doorontwikkelen van elke samenleving. Op 10 mei 2017 tekenden de partijen PAR, MAN en PIN het regeerakkoord ‘Ontplooien van Curaçaos potentieel’ met speciale aandacht voor onderwijs, vorming en armoedebestrijding. Dit laatste - zéér hard nodig - hangt nauw samen met educatie. Feit is dat dit op papier keurig staat opgeschreven, maar dat in de praktijk de begrotingskrapte drukt op de beschikbare middelen voor scholing en opleiding. Er wordt zelfs op bezuinigd. De hardwerkende ministers van Onderwijs en de goedwillende docenten van Curaçao, Aruba en Sint Maarten ten spijt, het ziet er voorlopig niet naar uit dat in de komende jaren de overheidsfinanciën substantieel meer ruimte bieden voor onderwijsverbetering. Dit terwijl een fundamentele investering is vereist. Dit kan onder de huidige omstandigheden alléén als er bruggen worden geslagen en er in koninkrijksverband nauwer wordt samengewerkt. Taal (lees: het Nederlands) hoeft niet bij voorbaat als een obstakel te worden opgeworpen. In Nederland wordt steeds meer in het Engels gedoceerd - zeker in het hoger onderwijs - en op de BES is er sinds 2010 veel geleerd van de ingewikkelde taalsituatie. Extra investeren in taalonderwijs biedt soelaas en de ondersteuning werpt op Saba vruchten af. Waarom zou dat niet óók kunnen op Curaçao, Aruba en Sint Maarten? Onderwijs is hier weliswaar een autonome aangelegenheid. Hoewel de roep om hier een rijkstaak van te maken al langer klinkt, staat de huidige staatkundige situatie samenwerking in koninkrijksverband niet in de weg. En er gaat niets boven de toekomst van nieuwe generaties.
