AD Commentaar

Ahmed Aboutaleb, burgemeester van Rotterdam, heeft het door. Vergelijkbaar met Rotterdam-Zuid zou er ook op Curaçao een Nationaal Programma moeten komen. Niet hapsnap en met lange halen snel thuis, om vervolgens te constateren dat er weinig tot niets is bereikt, maar een brede maatschappelijke aanpak en dat lange termijn. Ook de Rotterdamse stadswijk kampte met achterstand, criminaliteit, drugs en armoede. Maar met vereende krachten én veel geld werd daar vanaf 2011 werk van gemaakt; om ook dit deel van de indrukwekkende havenstad leefbaar te maken. Aboutaleb ziet veel gelijkenissen tussen Rotterdam-Zuid en Curaçao, waar die chronische achterstand ook heerst. Ook hier zouden verschillende partijen en disciplines de handen ineen moeten slaan: regering, overheids-nv’s en -stichtingen, zorg- en huisvestingsinstellingen, schoolbesturen, bedrijfsleven, politie en Openbaar Ministerie. Een groot verschil met Rotterdam is dat daar ook de rijksoverheid een aanzienlijk aandeel heeft in de aanpak en financiering ervan. Op Curaçao ontbreekt deze belangrijke en waarschijnlijk zelfs cruciale speler. Waarom kan een burgemeester uit een grote Nederlandse stad in een paar dagen wel de feiten blootleggen, waar rijksambtenaren en Haagse bewindslieden al jaren tegenaan kijken? ,,Curaçao heeft de financiële slagkracht van een gemiddelde Nederlandse gemeente en dus is steun hard nodig”, constateert Aboutaleb objectief. ,,Natuurlijk moet er eerst worden gekeken of de huidige middelen efficiënter kunnen worden ingericht, maar uiteindelijk zal er altijd nog een zak met geld moeten komen.” Mas claro no canta un gayo (letterlijk: duidelijker kraait een haan niet). Heldere taal. En realistisch, want zolang het huidige Koninkrijk bestaat - en dat zal voorlopig nog lang het geval zijn - hebben weerszijden van de oceaan er alle baat bij dat er sociale rust en welzijn bestaan in alle delen. Dat kost tijd en geld, maar ook - in de terechte woorden van de Rotterdamse burgervader - vergt dat echte commitment van alle betrokken partijen. ,,Het is voor een termijn van 20 jaar en als je denkt dat je dat niet volhoudt, moet je er niet aan beginnen.” Als stad of eiland investeren in mensen is het belangrijkste wat je kunt doen. Het is de hoogste tijd. Goede educatieve programma’s zijn onmisbaar. Maar wat Aboutaleb er nog aan toe moet voegen: niet vrijblijvend. There is no such thing as a free lunch. Dat geldt voor de regering, voor ambtenaren en vooral ook voor de kwetsbare groepen die geholpen (moeten) worden zelf. Van hen wordt eveneens commitment verwacht. Dat ze kansen grijpen, zich opwerken tot volwaardig deelnemende burgers en hun slachtofferrol van zich afschudden. De burgemeester laat het overigens niet alleen bij woorden, maar belooft spoedig op eigen initiatief een adviesrapport uit te brengen aan de regering-Rutte en aan de gouverneur van Curaçao, waarin hij zal aangeven dat - wanneer de bereidheid er is - er ook vanuit Nederland ondersteuning moet komen om dit programma op Curaçao te laten draaien. Hij heeft het goed begrepen.