Commentaar: Opportunistisch
‘U mag niets doen’, luidde het eerst van de zijde van de nu formerende partijen MFK en PNP richting de demissionaire regering-Rhuggenaath (PAR en MAN). Gevolgd door ‘U moet wel iets doen’ onlangs. Het is een goed gebruik dat een kabinet dat demissionair is geen controversiële zaken oppakt of afrondt, maar enkel nog ‘op de toko past’ totdat de nieuwgekozen coalitie het roer overneemt. Ook is het inmiddels een gewoonte geworden dat de aanstaande machthebbers de zittende regeerders vriendelijk verzoeken om ‘niets te doen’ wat gevolgen kan hebben voor de toekomstige regering. Dat gebeurde dan ook op 24 maart, toen Gilmar Pisas (MFK) en Ruthmilda Larmonie-Cecilia een met ‘spoed in handen’ brief schreven aan premier Eugene Rhuggenaath om vooral alles met betrekking tot de rijkswet Coho (Caribisch Orgaan voor Hervorming en Ontwikkeling) ‘over te laten aan het nieuwe kabinet en de recentelijk gekozen Staten’. Echter, geschrokken van de mogelijk nadelige gevolgen hiervan voor het Land Curaçao - iets wat het geval zal zijn juist op het moment dat het te vormen kabinet-Pisas naar verwachting zal zijn geïnstalleerd - komen MFK en PNP hier in een brief van 13 april op terug. Nu niet met een verbod, maar juist met een gebod: gij zult de afspraken met Nederland nakomen. Dat is opmerkelijk. Niet zozeer de herinnering om de lopende zaken te behartigen, maar de opdracht om hét meest politiek controversiële te doen: de afspraken met Nederland nakomen. Als de campagne van vooral MFK en ook PNP ergens van in het teken hebben gestaan, is het de volstrekte afwijzing van de overeenkomst van 2 november met Nederland, namelijk het Landspakket gekoppeld aan het Coho. In gewone mensentaal houdt dit in: honderden miljoenen aan Nederlandse financiële hulp in ruil voor een hervormingsprogramma. Nu de verkiezingen achter de rug zijn, de zetels zijn verdeeld en de formerende partijen inzien dat volgens de liquiditeitsprognose de overheidskas vanaf mei leeg is, krijgt de vertrekkende regering de klus opgedragen ervoor te zorgen dat Den Haag de geldkraan openhoudt. Daar komt bij dat MFK en PNP (tot 11 mei nog buitenparlementair) willen dat de huidige Staten in dit verband hun huiswerk doen. Echter, de Staten zijn in zekere zin ook ‘demissionair’. Maar bovenal, de Staten werden onder aanvoering van MFK wekenlang tegengewerkt in hun normale functioneren. Betekent dit alles dat PAR en MAN koppig moeten zijn en de boel de boel te laten? Nee, het landsbelang gaat altijd voor. Maar dat gold en geldt óók en zal blijven gelden voor de aanstaande regeringspartijen MFK en PNP, die met hun brieven aan Fòrti op z’n zachtst gezegd lichtelijk opportunistisch gedrag vertonen.
