Commentaar: Eens en dan toch oneens
Nu de liquiditeitssteun voor het derde kwartaal binnen is - in totaal 168 miljoen - laat minister van Financiën Javier Silvania (MFK) weten dat het kabinet-Pisas van Curaçao het toch niet eens is/eigenlijk was met de aangepaste versie van het wetsvoorstel voor de Rijkswet Caribisch Orgaan voor Hervorming en Ontwikkeling (populair ‘Coho 2.0’ genoemd). Tenminste, zo lijkt het; zo komt het over. Hij zal vandaag namens zijn partij- en regeringsleider Gilmar Pisas deze boodschap overbrengen en de Rijksministerraad (RMR) vragen om ‘méér tijd’. Tijd die er niet is, gezien de Curaçaose overheidstekorten, en na het uitstel door de behandeling niet vóór het reces in de RMR te hebben behandeld maar pas op 3 september, om Curaçao de gelegenheid te geven inbreng te leveren.
Maar, zullen velen denken en zich hardop afvragen, dezelfde premier Pisas had toch al ingestemd met en overeenstemming bereikt over het gewijzigde voorstel voor de consensusrijkswet Coho? Dat werd immers op 10 augustus - amper drie weken terug - gecommuniceerd met statements van alle vier de hoofdrolspelers: de Nederlandse staatssecretaris Knops, premier Wever-Croes van Aruba, premier Jacobs van Sint Maarten maar óók minister-president Pisas van het Land Curaçao. ,,Ik spreek mijn dank uit aan de ambtelijke teams, die op basis van de adviezen van de Raad van State en de Raden van Advies het voorstel van rijkswet dusdanig hebben aangepast dat het voorstel recht doet aan onze autonomie”, zo werd Pisas letterlijk geciteerd. Hij voegde eraan toe - en daar gaat het natuurlijk uiteindelijk allemaal om: ,,En betere financiële en sociale perspectieven biedt aan het volk.”
Wat is er dan veranderd? Volgens Silvania feitelijk niet echt veel. Pisas zouden de bovenvermelde woorden in de mond zijn gelegd: ,,Die tekst is door Nederland gemaakt. Als wij niet akkoord gingen, zouden we geen liquiditeitssteun krijgen.” Met andere woorden: de regering in Willemstad staat het toe dat de Rijksdienst een persbericht uitstuurt met fouten en zegt daar - bewust - 22 dagen lang verder niets over. Waarom? Om eerst maar de broodnodige gelden binnen te hebben. Het komt niet overtuigend over en getuigt van een visie gericht op kortetermijngewin.
Geloofwaardiger is te wijzen op het jongste commentaar van de Raad van Advies van Curaçao van 24 augustus. De RvA maakt echter weliswaar kanttekeningen, maar anders dan aanvankelijk gespind is het zeker niet zo dat het hoogste adviescollege Coho 2.0 afwijst. Integendeel, de RvA geeft feitelijk aan dat er een (politieke) keuze van de regering in Willemstad nodig is, mede omdat ’s Lands financiële situatie zodanig precair (lees: slecht) is dat het kabinet feitelijk met de rug tegen de muur staat; iets wat Silvania in zijn eerste persconferentie zelf ook aangaf.
Door zo kort voor de RMR van vandaag een draai te maken, loopt de Curaçaose MFK/PNP-regering het risico als onbetrouwbaar te worden bestempeld. De Financiënminister kan de indruk wekken bezig te zijn met een campagne waaruit niet het commitment - de consensus - blijkt die nodig is voor het verdergaan met Coho en het Landspakket. Wat dat kan betekenen? Als Curaçao niet verder wil - en er zal naast het persbericht ook echt wel een brief liggen waarin premier Pisas verklaart akkoord te gaan - dan komen de Curaçaose bestuurders terug op eerdere afspraken en is er dus géén consensus.
Dat is precies waar Den Haag zich zorgen over maakt: wat is het woord van de ‘minpres’ dan waard? Dan stopt het werk aan de uitvoering van de afspraken en komt er voor Curaçao geen tranche voor het vierde kwartaal: de maanden oktober, november en december. Maar … zover is het nog niet. Interviews en uitspraken van Silvania in de (sociale) media tellen niet; het gaat om wat er vandaag in de RMR wordt gezegd en vooral besloten.
