Veel mensen hebben geen idee wat democratie inhoudt. We praten erover maar weten we werkelijk wat democratie is? Pas als we geen democratie meer hebben zal men de betekenis van democratie erkennen en ervaren.
We hebben een moeder en vader die ons ons hele leven hebben bijgestaan en ons hebben groot gebracht, maar vaak hebben we de minste notie wat onze ouders eigenlijk voor ons betekenen. Pas als ze er niet meer komt dat diepe gemis dat je niet meer met ze kunt praten en om hun advies vragen.
Dat is ook wat met democratie gebeurt. Er zijn genoeg mensen die hun leven voor een democratie opofferen omdat ze graag vrij willen zijn. Wij die democratie hebben waarderen dit niet of onvoldoende.
Een ander voorbeeld: hoe kan iemand die rijk is en nooit armoede heeft gekend, zich voorstellen wat armoede eigenlijk is. Dat is heel moeilijk. Ten eerste omdat hij/zij deze ervaring mist. Ten tweede omdat degene die rijk is, er nooit over denkt ooit in armoede terecht te komen. Pas als echt de armoede aan z’n deur klopt, weet hij/zij wat armoede is.
Nogmaals, democratie is iets dat wij in watten moeten leggen, we moeten haar koesteren alsof het een klein kind is en met ons leven verdedigen. Democratie is de wet van de meerderheid, maar met respect voor de wensen en belangen van de minderheid.
Wat zien we in ons land gebeuren? Beetje bij beetje brokkelt onze democratie af en we hebben het niet eens in de gaten of sluiten onze ogen hiervoor.
Een concreet voorbeeld hiervan is wat zich nu afspeelt in ons parlement. Opeens willen bepaalde mensen het overlopen of individueel verdergaan in de Staten voorkomen door nieuwe wetgeving te introduceren.
Als je niet verder denkt, kan dit misschien zelfs logisch lijken. Maar wat gebeurt er in werkelijkheid als zoiets zou gebeuren? Op den duur krijg je binnen de partijen dictatoriale bewinden. Niemand kan eigenlijk een andere mening hebben dan die van de politieke leiders. Alle beslissingen worden binnen de partij genomen en de Statenleden moeten deze gewoon uitvoeren. Indien een partij bijvoorbeeld zes zetels in de wacht heeft gesleept, dan heeft deze partij eigenlijk één persoon in de Staten nodig met de bevoegdheid van zes stemmen; waarom zou je dan eigenlijk zes personen nodig hebben als ze maar op een manier kunnen stemmen?
Wij kunnen constateren dat niet iedereen op een volwassen en gecontroleerde manier kan omgaan met macht. Macht ligt in ieder mens verscholen, ook al is het maar klein. Je moet er alleen bewust van zijn en er continue aan werken om dit te controleren. Ik weet dat ik na deze uitspraak een heleboel mensen voor het hoofd zal stoten en velen zullen zeggen dat ik maar wat klets. Maar, laat je gedachten eens over gaan. Zelfs mensen die goed doen, zoeken een zekere erkenning voor wat ze doen en dat is ergens ook macht. Ben je hiervan bewust dan zal je goed doen zonder dat iemand het weet, zelfs je naaste familieleden hoeven het niet te weten zodat niemand ooit kan zeggen: ,,Zie je wel hoe goed hij is.” Dan pas is het je gelukt, jezelf beschermen tegen de corrumperende kracht van macht. Dit is geen makkelijke zaak.
Ik drijf een beetje weg van het onderwerp democratie. Ik heb macht aangehaald, omdat dat het duiveltje is dat in ieder van ons schuilt en in de politiek voor heel veel onrust zorgt. Als men eenmaal macht geproefd heeft, dan is het moeilijk om dit weer los te laten. Het duiveltje kan niet meer in het doosje. Men gaat dan van alles verzinnen om deze macht te kunnen behouden zoals wetten invoeren die de democratie aantasten.
Als men zich hiervan bewust is dan zal men juist wetten maken om onze democratie te waarborgen.
Je kunt je in dit verband afvragen waarom sinds 2005-2006 er een wet in ons parlement ligt, de ‘Landsverordening politieke partijen’ maar die nooit behandeld is. Is dit misschien ook omdat de politieke partijen bang zijn hun macht te verliezen? Deze landsverordening behelst o.a. maximumbedragen welke de politieke partijen van een individu of bedrijf mogen ontvangen en op welke manier deze bedragen geregistreerd moeten worden. Overigens, in dit voorstel mis ik de subsidiekwestie aan de politieke partijen die zitting hebben in de Staten.
We moeten goed begrijpen dat een subsidie aan politieke partijen vele malen goedkoper uitkomt dan wat je nu hebt, namelijk dat je geld ontvangt van sponsoren voor de politieke campagne en na de verkiezingen hiervoor politieke gunsten moet geven of op de een of andere manier iets moet doen om datgene, wat je tijdens de campagne heb gekregen terug te kunnen betalen.
We willen dat het volk kiest, maar is dit werkelijk zo? De politieke partijen maken een lijst op en dan mag men kiezen. Nummer één op de lijst krijgt meestal de grootste hoeveelheid stemmen van de partij. Als ik een systeem mocht bedenken zou ik zeggen: nummer 1 op de lijst is de partij zelf; je stemt dan niet op een bepaald persoon, maar de grondbeginselen van de partij en/of het partijprogramma.
Dan pas komen de kandidaten op de lijst. De partijen moeten zorgen dat een ieder op hun lijst aan hun idealen voldoet. Dan gaat de kiezer kiezen en het resultaat moet dan zijn dat volgens het aantal stemmen, de gekozenen in de Staten komen en niet zoals nu dat de partij bepaalt wie nummer één is enz. Nu is het zo dat als je een minimum bepaalde hoeveelheid stemmen krijgt - 75 procent van de kiesdeler - je zelf een zetel hebt verdiend. Door de mensen in de Staten te laten komen volgens het aantal behaalde stemmen zorg je ervoor dat men garandeert dat er op ieder plek op de kiezerslijst goede mensen komen en je krijgt dat je democratie veel meer gaat leven en dat niet zoals nu mensen gezocht worden om je lijst maar te vullen.
Dan over het coalitiesysteem. Vele mensen zeggen dat we af moeten stappen van het coalitiesysteem, daar je steeds regeringswisselingen hebt. Je kunt nooit iemand de schuld geven voor het slecht functioneren van de regering etc.
Een universitaire studie naar verschillende politieke systemen en regeringsvormen heeft aangetoond dat de landen met een coalitieregering de meeste sociale wetten hebben. Ik denk dat ik dan, ondanks de minpunten, voor een coalitieregering kies.
De meeste democratische landen hebben een soort Eerste en Tweede Kamer. Nederland, bijvoorbeeld, heeft een Eerste en Tweede Kamer en daarnaast heeft ze Europese verdragen en een Europees Hof. Op Curaçao hebben wij alleen de Staten met een Statuut dat enigszins wat bescherming biedt.
Kijken we naar Barbados, qua oppervlakte even groot als Curaçao, dan hebben zij een House of Assembly en een Senaat die gedeeltelijk wordt benoemd door de gouverneur, de premier en de oppositie. Trinidad en Tobago hebben een House of Parlement en een Senaat. Jamaica heeft ook een parlement en Senaat. De manier waarop de Senaat gekozen wordt is in ieder van deze landen verschillend.
Om onze democratie enigszins te beschermen zou ik ook op Curaçao een Eerste Kamer of Senaat willen hebben. En schrik niet, het hoeft helemaal niet veel te kosten. Ik denk hierbij aan een acht man sterk instituut die direct en gelijk met de Statenverkiezingen gekozen worden. Elke keer kiezen we echter maar vier nieuwe Senaatsleden, dus de zittingsduur per Senaatslid is acht jaar. Dit garandeert dat je niet plotseling grote verschuivingen krijgt. Ik ben voor directe verkiezingen dus niet voor een Senaat welke door benoeming tot stand komt. Je kunt bijvoorbeeld invoeren dat iedere partij gelijk met de Statenverkiezingen een voordracht doet van vier personen die niet politiek gebonden mogen zijn en hun verdiensten voor het land hebben bewezen. Hier moet de bevolking dan maar vier mensen uit kiezen die in de Senaat zitting gaan nemen. De voorzitter wordt door de gouverneur of regering aangewezen en heeft normaliter geen stemrecht; alleen bij het staken van de stemmen geeft die de doorslag.
Hun geldelijke tegemoetkoming is net als in Nederland de helft van de vergoeding van de Statenleden omdat deze functie meer als een erefunctie gezien moet worden.
Onze constitutie moet zodanig zijn opgesteld dat het niet mogelijk moet kunnen zijn om er verschillende interpretaties aan te kunnen geven. Tot slot zou een constitutioneel hof onze regels voor democratie moeten beschermen.
Franklin Esser, Curaçao


Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.