De klok slaat twaalf uur. Vandaag worden we geconfronteerd met het feit dat de eerste minister-president van Curaçao in afwachting is van een veroordeling van minimaal drie jaar. Zijn voormalige coalitiepartner is een paar jaar geleden vermoord. Allebei gebeurtenissen die ons met de neus op de feiten drukken. Ons land heeft het diepste punt in haar constitutionele geschiedenis bereikt. Maar waar ligt dat aan? Ligt het aan het feit dat er al jaren een ‘brain drain’ gaande is op het eiland? Ligt het aan het feit dat velen niet meer geïnteresseerd zijn in hoe het eiland geregeerd wordt en zelfs niet eens meer de moeite nemen om te gaan stemmen? Of ligt het aan het feit dat de gefortuneerden op het eiland zich afgezonderd hebben in zwaar beveiligde wijken? Of komt dit vanwege het feit dat er een attitude van ‘het interesseert mij geen moer’ over Curaçao heerst? Een attitude die er bij heeft gedragen dat een ‘school drop-out’ zich tot de hoogste functie van het eiland heeft weten op te werken om zich vervolgens te corrumperen. Had niemand hem kunnen waarschuwen op zijn weg naar macht, dat hij deze positie (naar blijkt) niet aan zou kunnen? Een attitude van ‘het interesseert mij geen moer’ ervoor heeft gezorgd dat een politicus zo boos werd dat hij anderen begon te veroordelen en beledigen, wat hem zijn leven kostte. Had niemand hem kunnen waarschuwen dat zijn leven in gevaar was?
Hoe erg dan ook. Het is zover. We hebben de afgrond bereikt. Het is tijd dat we inzien dat we verkeerd zitten en dat we aan een nieuw begin moeten gaan werken. Met andere woorden: het wordt tijd om Curaçao van corruptie te genezen. Het volk te ‘empoweren’ en een opvoedsysteem te creëren om de jeugd, onze toekomst, een beter perspectief te bieden. Het wordt tijd dat we af moeten stappen van ‘het interesseert mij geen ene moer’ naar ‘interesse in Curaçao is in het belang van ons allemaal’.
Orlando Meulens, Nederland