Sona organiseerde een informatie-bijeenkomst voor Hospitaal Nobo. Het eten was oké, veel lokale deelnemers die buitenlandse bedrijven vertegenwoordigden, volgens Sona veelal buitenlanders, 90 procent sprak vloeiend Nederlands, dus ging alles in het Engels.
Nadat de minister vertrokken was, een dividivi-boompje achterlatend, werden de deelnemers in sessies verdeeld en uitgehoord. Voor discussie geen tijd, de wereld op zijn kop, Sona blij. Een rekensom: 300 bedden in een gebouw van 30.000 m2 (ca. 100 vierkante meter per bed), start bouw 2012, in december 2014 gereed en begin 2015 in gebruik, het wordt dus in twee jaar tijd gebouwd. Bouwkosten: 200 miljoen gulden, de aannemer moet elk jaar 100 miljoen gulden omzetten waarvan 40 miljoen arbeidskosten. Als een bouwvakker hier 30.000 gulden per jaar verdient, zijn er daar straks 1.300 gelijktijdig aan het werk. Dit is organiek en logistiek uitgesloten, er van afgezien dat er geen vijfhonderd gekwalificeerde bouwvakkers te vinden zijn.
Grote vraagtekens werden gezet bij het voorgestelde Design, Build & Maintain-principe, waarbij voor het schetsontwerp drie maanden uitgetrokken zijn. Normaal kost zoiets minstens een jaar. Een bouwproces waar zeven jaar voor staat is dankzij Sona teruggebracht tot twee. Curaçao wordt weer een oor aangenaaid, politici hangen gniffelend achterover, architecten- en aannemersorganisaties zwijgen als het graf. Geld is opnieuw geen probleem. Uit zestien potentiële bouwlocaties is die achter de UoC favoriet omdat het hier om overheidsgrond gaat. Dat 2.000 Nederlandse heipalen die nodig zijn om het ziekenhuis overeind te houden meer kosten dan deze modderpoel waard is, doet er niet toe. Zo komt na ‘Deventer’ ook dit er niet.
Carlos Weeber (architect),  Curaçao