Dit jaar was het dan eindelijk zover: Peter van Leeuwen is samen met zijn medestrijdster Sandra in ’t Veld Koninklijk Onderscheiden voor hun enorme inzet gedurende zo’n 15 jaar voor een beter en schoner milieu onder de rook van de Isla.
Ik ken Peter vanaf het begin dat hij op Curaçao kwam wonen in 1995. Toen was het idee van de oud-apotheker om hier als een echte penshonado zijn dagen te gaan slijten. Echter, al gauw werd duidelijk dat dit niet bij het karakter Peter van Leeuwen paste. Wonende op de Kaya Cederela op Klein Piscadera, wond hij zich toen al enorm op over de vieze lucht die de Isla dagelijks over hem uitstortte. Binnen korte tijd was de Stichting Smoc een feit en ging hij als een echte ‘Ridder’ aan de slag. Want Peter geeft de strijd nooit op. Hij is een doorzetter pur sang en heeft een tomeloze energie, waarbij overige penshonado’s eigenlijk van geluk mogen spreken dat hij deze energie nooit heeft aangewend op de golfbaan…
De waardering die hij nu heeft gekregen is zo verdiend: na al die jaren van strijd, rechtszaken en het eindelijk op de kaart zetten van het Isla-probleem; hij had dit namelijk niet hoeven doen. Peter was klaar met werken en financieel onafhankelijk. Hij was in staat om, in tegenstelling tot de inwoners van Marchena, ver weg van de Isla aan het Spaanse water in een villa te gaan wonen. Maar dat heeft hij nooit gewild. Vanaf dag 1 heeft hij de inwoners en leerlingen van scholen in Marchena bewust gemaakt van het probleem en voor hen gestreden alsof het zijn eigen familie aanging!
Beste Peter, ook al heeft de politiek aangegeven dat dit geen Koninkrijksaangelegenheid is: het uitreiken van een Lintje door Koningin Beatrix is dat duidelijk wel, dus weet dat er achter de schermen heel veel mensen zijn die jou en jouw strijd enorm waarderen! En ook al is de strijd nog niet gewonnen: mede door jouw ‘Ridderlijk’ optreden is Curaçao en vooral de inwoners van Marchena en leerlingen van de scholen aldaar, zich bewuster geworden van dit milieuprobleem. Ga door met opgeheven zwaard en laat ons zoals een echte Ridder betaamt, niet in de steek.
Dorine van den Elzen,
Curaçao