Mijn mond viel vanmiddag open toen ik de krant opende en las dat mijn grote anti-Makamba-vriend die bodybags wilde hebben om de Hollanders terug te sturen, die onafhankelijkheid hoog in het vaandel heeft en die een minderwaardigheidscomplex heeft met het formaat van de Christoffelberg, dat hij opeens de mogelijkheid wil voor een dubbele nationaliteit, niet van dat ‘krampachtig vastklampen aan Nederland’ en nog veel meer.
Ja, meneer wil zijn paspoort niet kwijt want het Nederlandse paspoort is beter dan het Amerikaanse; je kunt overal ter wereld terecht en straks kom je met een Antilliaans paspoort niet eens Bonaire meer binnen.
Met zijn racistische uitlatingen wist hij tijdens de laatste verkiezingen de meerderheid van de stemmen te krijgen, want schijnbaar zijn er een heleboel die hetzelfde denken als hij en wist hij ze zo op te stoken dat ze hem nog geloofden ook.
En nu krabbelt meneer terug, want Nederland is ook niet gek daar zeggen ze: ,,Liever kwijt dan rijk, en zo gauw mogelijk.”
Meneer ziet nu dat het eiland in twee jaar tijd een schuld heeft opgebouwd die groter is dan welke Nederland twee jaar geleden heeft afgelost en dat wij niet eens de rente zullen kunnen betalen op deze aflossing.
Dus wil hij een achterdeur openlaten voor diezelfde Makamba’s zodat hij alsnog (natuurlijk zonder dat iemand hem ziet of iets te weten komt) zijn handje kan ophouden, zodat hij alsnog als de ‘grote redder’ gezien zal worden.
Meneer wil een stappenplan voor een ‘volledige soevereine status van Curaçao’. Jammer genoeg kan dat alleen als er een referendum gehouden wordt en het laatste referendum dat is gehouden had een andere wens van de bevolking dacht ik.
Zo zie je maar: de grote mond en de poeha, de dagelijkse portie beledigingen en beschuldigingen op de radio en nu is het net een geslagen hond die met zijn staart tussen zijn benen naar die blanke Makamba-baas gaat om zijn hand te likken omdat hij bang is dat hij dan geen hondenbrokjes meer krijgt. Hypocriet!
Ik blijf lachen op deze klip want al deze jongens vallen vroeg of laat door de mand met hun grote mond, en hoe harder ze schreeuwen hoe harder ze vallen. Dit is alleen maar het begin!
Arthur Donker,
Curaçao