Nog niet zo heel lang geleden kwamen er ook nog flamingo’s voor in het binnenwater en de zoutpannen van Jan Thiel. Net zoals bij Jan Kok is ook hier nooit iets gebeurd om deze bijzondere vogels te beschermen. Het resultaat is duidelijk, er is geen flamingo meer te zien.
De survival of the fittest heeft hier een andere diersoort voor in de plaats gebracht. Het gebied is nu rijk aan een zeer gevarieerde populatie van de menselijke diersoort Homo sapiens en de zich hieruit ontwikkelende Homo ludens, de creatieve en spelende mens. Het gaat hier om zowel inheemse soorten als al dan niet invasieve exoten uit andere delen van de wereld. Alle rassen, alle kleuren, alle leeftijden, solitair, als familiegroepen, in roedels of kuddes. Wandelend, hardlopend, fietsend, paardrijdend. Allemaal met de daarbij behorende equipage en uitrusting zijn ze onder de noemer recreatie (een moderne vorm van spelen) druk bezig indruk op elkaar te maken.
Het binnenwater, de zoutpannen en de omringende Curaçaose bosgebieden zijn van hoge natuurlijke, historische, recreatieve en toeristische waarde. Als zodanig moet het gebied voor iedereen toegankelijk zijn en blijven. Het ligt ook voor de hand dat als het echt zo bijzonder is, het op een duurzame manier gebruikt, beschermd en in stand gehouden moet worden. En daar heeft de verstandige en wijze Homo sapiens niets mee gedaan. Het is niet voor niets dat de flamingo’s verdwenen zijn.
We hebben het op jaarbasis over tienduizenden bezoekers. Planning, opzet, organisatie en uitvoering van natuurbescherming en aansturing van bezoekers zijn niet aanwezig. Wandelpaden en fietspaden zijn ontstaan zonder rekening te houden met de ruimte en de rust die flamingo’s en andere water- en waadvogels nodig hebben. Iedereen fietst en loopt daar waar het hem of haar uitkomt. De oorspronkelijke smalle paadjes zijn niet bestand tegen de hordes bezoekers die er nu er gebruik van maken en worden steeds breder. Uitgesleten fietstrails worden vervangen door andere ernaast die na enkele jaren ook weer uitgereden zijn. Hetzelfde gebeurt met paden die in de regentijd nat en modderig worden. Loslopende honden zijn bijna meer regel dan uitzondering. Plastic flessen en damesplaspapiertjes wil je er ook niet tegen komen, net zoals de enorme witte rotsblokken die dienstdoen als routeaanduiding. Het bord dat vraagt om bescherming van broedgebieden van vogels ligt op de grond en Jan en alleman loopt er, al of niet met loslopende honden, dwars door heen. De ‘neem tree’ die zich oorspronkelijk voornamelijk tot de bebouwde gebieden beperkte rukt nu ongestoord de oorspronkelijke bossages steeds verder binnen.
Ook dit stuk Jan Thiel had al jaren geleden als beschermd natuurgebied beheerd en beschermd moeten worden. Ook hier is al meer dan 15 jaar geleden gesproken met Abvo als eigenaar en DROB over een beschermings- en inrichtingsplan. Als daar iets mee gedaan was hadden we nu misschien behalve de ongetwijfeld ook zeer interessante Homo-soorten ook de flamingo’s nog kunnen waarnemen en observeren.
Ook hier een oproep aan de natuurbeschermende en beherende organisaties:
Hand aan de ploeg voordat door ongeorganiseerd en ongecontroleerd snelgroeiend gebruik het natuurgebied Jan Thiel als landschappelijk en recreatief gebruiksgebied helemaal verloedert.

Chris Schmitz
Curaçao