De laatste dagen staan de kranten voller en voller met de laatste hindernissen die genomen moeten worden naar 10-10-10 toe. Hindernissen die alsmaar vooruit geschoven worden en tot een laatste moment uitgesteld zijn.
Wat als eerste opviel was dat Prins Willem Alexander al wist dat alles door zou gaan, vóórdat de Eerste Kamer goedkeuring had gegeven en zelfs de zaak Antillen in de vergadering was geweest. ,,We willen de plechtigheden op Curaçao graag bijwonen”, verklaarde onze Prins. Oeps, foutje, dus alles was al beklonken voordat er in de Kamer gesproken was. Het circus draait dus op volle toeren.
Nu zijn de ambtenaren aan de beurt die werkeloos worden of een aanbieding krijgen van ‘take it or leave it’! Bonaire roert zich en de andere eilanden zullen snel volgen. De ambtenaren worden beoordeeld naar hun functioneren. Zeker een goede zaak. Maar wat doe je met al die diensthoofden, ambtenaren en chefs? En dan de kardinale vraag: Wie gaat wie beoordelen? De chefs en diensthoofden zelf?
Zo hadden we afgelopen donderdag een informatieavond in het Antillenhuis. Daar zaten ze dan, onze experts. Gasten die ons eiland verkocht hebben. Mevrouw Römer, heer Ys, mevrouw Jesus-Leito en heer Duncan. De mensen achter de schermen die onze ‘ja knikkende’ minister-president bijstaan in het ‘ja knikken’. Nu weten we dat de Antillianen in Nederland kritisch zijn en zaken veel beter doorzien. Wat bleek? Ons panel kon geen begrijpelijke antwoorden geven omdat ze de vele miskleunen niet onder woorden konden brengen. Het waren vragen waarvan deze panelleden wel de antwoorden wisten maar niet naar buiten mochten brengen. Want juist zij waren de grondleggers van het verkopen van onze eilanden aan onze oude kolonialist. Het liep uit de hand, te moeilijke en lastige vragen, ze gaven zelfs aan dat ze niet hiervoor gekomen waren. Ze hadden geen tegenspraak verwacht. Met een mond vol tanden zaten ze dan tegenover hun eigen volk wat wist wat deze mensen uitgespookt hadden.
Als schepje bovenop de onkunde liet mevrouw Römer nog even weten dat het referendum op Bonaire niets toedeed in de overdracht (verkoop) van dit eiland naar Nederland. Het referendum was alleen om de koers te bepalen.
Zo komen steeds meer de werkelijke zaken naar boven hoe de laatste jaren ons volk verkocht is via een ‘ja knikkende’ premier die zelfs toelaat dat wij Antillianen als een tweederangs burger beschouwd gaan worden. We leren niet van de geschiedenis waar toen ook vele mensen herkenbaar gemaakt werden welk geloof ze hadden. Nu gaan we krijgen; O jij Antilliaan zijn, o jij extra stempel halen aan dat loket!
Wat mij opvalt is dat de Antillianen in Nederland, wel zien wat met hun familieleden gebeurt op de eilanden. Deze mensen hebben zich geroerd en al aangegeven dat ze het er niet bij laten zitten. En dan, wij burgers op deze eilanden, we laten alles maar toe. Ook ja knikkend zoals onze minister-president. Het is jammer dat de bevolking zich niet roert en meeloopt achter een corrupt politiek stelsel waar onze zogenaamde experts, met salarissen van vele tienduizenden guldens per maand, uitmaken of wij lokale mensen nog mogen blijven en werk kunnen krijgen. Krijgen doen we niets, een aalmoes is wat over blijft en het zal geen snars beter worden na die miljarden injectie die al verdeeld is onder diverse potjes, instanties, eigenzakken en projectontwikkelaars. Ons volk kan creperen zonder werk, zonder ziektekosten en zonder onderwijs. En we houden ons stil, knikken ja en denken: ‘Och we kunnen toch niets veranderen’.

John Baselmans, Curaçao