Terwijl ik een paar gulden in de nieuwe parkeerautomaat gooide, zoefde hij mij met snelle stappen voorbij. Een op een toerist gelijkende meneer, met digitale camera  in de hand, die de Emmabrug met een vaart was komen aflopen en naarstig op zoek was naar iets. Bij de hoofdingang van Fort Amsterdam keek hij nog even een paar keer om zich heen en begaf zich toen snel achter het struikgewas links voor het  Paleis van de Gouverneur. Alert links en rechts over zijn schouders heen kijkend opdat hij niet betrapt zou worden deed hij zijn ding. Ik stond te verbaasd om wat te roepen. Tegelijkertijd kon ik zijn wanhoop en daarna opluchting voorstellen. Wie heeft dat nog nooit meegemaakt? In geen mijlen een toilet te bespeuren terwijl je dringend moet? Maar dit had ik nog nooit durven dromen. Tegen de muur van Fort Amsterdam. Maar waar had hij dat anders moeten doen? In een van die kleine achtersteegjes die op de World Heritage List staan van Willemstad, die al iedere ochtend naar plas stinken? Was het daar dan minder erg geweest? Waar moeten lokale mensen en toeristen het doen tijdens een dagje wandelen in de stad?
Helaas zijn de laatste openbare toiletten bij de veerpont  twee maanden geleden gesloten. Geen parkeerinkomsten meer voor Downtown Management Organization (DMO), dus  werden ze dichtgegooid. En daar betaalde ik wel graag parkeergeld voor bij Marichi. Maar ook voor de bewaking bij Waaigat had ik graag wat over. Maar dat is een verhaal apart. Het ontbreken van openbare toiletten in Punda en Otrobanda is reeds verschillende malen in de publiciteit geweest. Wanneer gebeurt er iets? Of moet het eerst flink gaan stinken?
Bijgaand een foto van de bewuste plek waar het gebeurde. De plassende toerist heb ik ontzien.
Mike Jacobs, Curaçao