Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Het is relatief stil in de tuin van Kranshi wanneer de hekkensluiter van dat moment, regeringspartij PAIS, boven in de Trouwzaal de kandidatenlijst inlevert. De rust staat in schril contrast met de explosie aan swingende, opzwepende nummers die de hele dag te horen was op het moment dat brassbands de partijen naar Kranshi begeleidden.
De muzikanten die PAIS vergezellen produceren af en toe een tromboneachtig geluid uit de schelpen en hoorns waarop zij blazen. De soms lang aangehouden tonen en gebroken akkoorden doen denken aan de zachte geluiden die bij het vallen van de avond en lang daarna nog te horen zijn. En net als bij het vallen van de avond is het ook bij Kranshi aan het einde van de inschrijfdag onzeker wat de politieke ochtend in petto heeft.
Na de feestelijke inschrijving onder begeleiding van brassbands, de tambúgroep van Zoyoyo bij Kòrsou di Nos Tur en Gio bij de MFK kan de campagne nu in alle hevigheid en vijandigheid uitbarsten. Op de dag van de inschrijving zelf lijken partijen zich aan een ongeschreven code van vriendelijkheid naar elkaar toe te houden. Niemand maakt zich druk als de brassband van de ene partij die van de andere overstemt. En niemand van de PAR stoort zich eraan dat de cabrio van Movementu Progresivo, die beplakt is met kleine posters van dr. Marilyn Moses, buiten bij de hoofdingang wacht totdat de politiek leider en haar gevolg naar buiten komen.
Toch ontbreekt het op deze uiterst beleefde dag niet aan ferme taal waarmee de politici duidelijk willen maken waar zij voor staan. Zo verklaart nieuwkomer Amparo Dos Santos van Kòrsou di Nos Tur dat er een eind moet komen aan de corruptie van politici. Ivar Asjes van Pro Kòrsou verklaart dat wanneer de partij in de regering komt, er vanaf dag 1 een eind komt aan de corruptie van de sms-loterij die er ook voor zorgt dat gezinnen die eraan meedoen diep in de schulden raken.
De tegenstelling tussen de partijen is soms groot. Zo staat de naam van de MFK-politici op hun T-shirt geborduurd. De leden van de nieuwe partij Kòrsou Promé van Rene Rosalia zijn wat dat betreft sober uitgedost. De partij profileert zich als een partij die nadenkt over de inhoud. Wanneer de groep bij de Trouwzaal naar binnen gaat, presenteert het jonge partijlid Rennox Calmes de lijst en legt hij aan de leden van het Hoofdstembureau met heldere stem uit waar de partij voor staat. Bij het verlaten van de Trouwzaal zingen de leden in koor ‘Kòrsou por otro‘, het kan anders op Curaçao.
De partijen hebben op deze dag veel met elkaar gemeen. Bijvoorbeeld de gretigheid waarmee zij de pers te woord staan. Politici die in de regel nooit op apps reageren, laat staan beschikbaar zijn voor een telefonisch interview, zijn vandaag maar al te bereid om met de pers te praten. En het lijkt alsof alle partijen, de een iets meer dan de ander, de kiezer willen overtuigen hoe krioyo zij zijn. Gerrit Schotte van de MFK is getooid met een hoed, en loopt met een maisstengel in de hand alsof het een stok is waarmee hij een leger aanvoert. ,,Deze outfit staat symbool voor de oogst die wij plukken. Onder de huidige regering is de werkloosheid erg toegenomen. Maar na 30 september zal daar een eind aan komen. Binnen 72 uur na de verkiezingen zullen lokale en buitenlandse investeerders voor werkgelegenheid zorgen”, aldus Schotte.
De volgorde van de inschrijving van de partijen is door een loting bepaald. De ironie van het lot bepaalde dat na Pueblo Soberano, Pro Kòrsou van Asjes, die ooit premier was voor de PS, aan de beurt is. De PS-kandidaten dragen een rode helm, net zoals hun leider Helmin Wiels dat vroeger tijdens de campagne deed. Veel leden hebben een kartonnen bord bij zich met daarop de foto van de vermoorde leider, met daaronder de tekst ‘Ki dia?’ Wanneer?, refererend naar wanneer de zaak Wiels wordt opgelost. Vicevoorzitter Lucho Rosales: ,,Wij hebben het vrije onderwijs geïntroduceerd, dat is zonder meer een grote mijlpaal voor Curaçao. Wij gaan net als Wiels bij de vorige verkiezingen nu voor 12 zetels. Pas wanneer wij onafhankelijk zijn zullen wij Curaçaoënaars leren om op eigen benen te staan en onze verantwoordelijkheid te dragen.”
Leeflang van Un Kòrsou Hustu haalt in een interview Martin Luther King van stal, en pareert de kritische vraag dat zij eerst een prominent lid van de PAR was: ,,Verandering maakt deel uit van het leven.”
Aan het einde van de dag wordt de aangekondigde persconferentie van het Hoofdstembureau iets verzet vanwege een partij die zich op de valreep meldt. Het is de eenmanspartij GOOL van Kenneth Dambruck. De afkorting van de fonkelnieuwe eenpersoonspartij staat voor Goso, Optimismo, Oportunidat en Legria. ,,De partij zet zich in voor de gelijke behandeling van alle individuen en komt op voor mensen die na de verkiezingen standaard door de politieke partijen aan hun lot worden overgelaten, zo legt Dambruck uit.
Het beeld dat na de inschrijfdag blijft hangen is het beeld van politici die breed lachend en druk gesticulerend interviews geven op weg naar de zaal om zich in te schrijven. Minister Suzy Camelia-Römer gaat niet in het T-shirt van de partij, maar in een groene blouse gekleed. Al lopend naar de trap blaast zij soms op een fluitje om de partijleden aan te moedigen. Terwijl Camelia-Römer samen met politiek leider Humphrey Davelaar de zaal binnenloopt merkt zij terloops op dat het net ene trouwerij is. Het is een opmerking die onbedoeld stof tot nadenken geeft. Zeker voor een partij waar tot aan de samenstelling van de lijst nog een strijd woedde of de minister of de politiek leider Humphrey Davelaar de lijst zou aanvoeren. Maar met het oog op de verkiezingen hebben de geledingen zich weer gesloten.
Alle politieke partijen gaan na de inschrijving even naar de mediatent en vertrekken daarna snel weer. Het was feest bij Kranshi. Het was één groot verkiezingsfeest. En in die feestvreugde is het bijna ongepast om de vraag te stellen wat er na het verkiezingsfeest gedaan zal worden aan de grote issues waar het land mee worstelt.