Fastforward naar 2030
Aan congressen en seminars geen gebrek. Als het aan deze conferenties zou liggen, zou de Curaçaose economie groeien en bloeien. Veel is al gezegd. En vaak is het al gezegd. Toch viel afgelopen week tijdens Pro Inovashon Nashonal (PIN) de presentatie ‘It’s 2030’ op. Directeur De Lima van het Ctex-project (Curaçao Technology Exchange) gaf deze presentatie. Opvallend niet zozeer alleen vanwege de inhoud, maar vooral ook de vorm waarin de boodschap was gegoten. De motor achter Ctex, een van de weinige productieve en vernieuwende grootschalige investeringsprojecten op het moment, boeide en prikkelde zijn publiek; in wezen door toepassing van een simpel maar effectief trucje. Hij gaf niet zijn visie over hoe Curaçao er nu voorstaat en wat het moet worden. Maar draaide het om: vanuit de (fictieve) toekomst redeneerde hij terug om (eveneens fictief) aan te geven wat er allemaal ten goede is gebeurd, waardoor Curaçao er ferm bovenuit steekt. De boodschap is hetzelfde, maar door de verpakking komt het sympathieker over of in elk geval minder confronterend. Het is nu eenmaal prettiger om terug te kijken op gerealiseerd succes dan om bij ‘af’ te moeten beginnen en als een berg op te zien tegen al het werk dat nog moet worden verzet, om het ogenschijnlijk onhaalbare te behalen. Zelfs nu, terwijl het eiland op tal van terreinen qua ontwikkeling vele jaren achterloopt en zelfs op bepaalde fronten de (concurrentie)strijd met de buren heeft verloren, teren velen nog altijd op het oude en wijzen zij op de voorsprong die Curaçao had in het begin van en tot laat vorige eeuw. Dat voelt goed, maar in wezen is het vergane glorie. Om die glorie terug te laten keren, deed de Ctex-directeur in wezen hetzelfde, maar dan 17 jaar fastforward naar het jaar 2030. Om even te doen alsof ‘we’ in dat jaar leven en ‘gezamenlijk’ vieren dat Curaçao (opnieuw) tot de meest progressieve landen behoort en om ‘collectief’ nog eens op een rijtje te zetten hoe ‘wij’ dat toch allemaal voor elkaar hebben gekregen. Op bijna kinderlijk eenvoudige manier wijst hij hiermee in wezen op het falen anno 2013 en voorgaande jaren, maar belangrijker is hoe de bewoners dat ‘met z’n allen’ hebben overwonnen. Hoewel dus vriendelijk van toon, spaarde de presentatie niets en niemand. Niet de oude sentimenten, niet de attitudes, niet het politieke bedrijf, niet het onderwijs. Na een oprecht ‘pardon’ aan diverse generaties, prijst De Lima de nieuwe en vooruitstrevende naar de buitenwereld toe gekeerde multiculturele goed opgeleide open samenleving die zich bescheiden opstelt en door middel van publiek-private dialoog heeft ontwikkeld tot de meest innovatieve van de wijde regio. In 2030. Fictie? Ja, alleen als wij willen dat het fictie blijft.
