Natuurlijk mag een politieke partij, een regeringspartij, het oneens zijn met een artikel, een krant of media in het algemeen. De (hoofd)redactie van dit dagblad heeft er dan ook geen moeite mee om in dit geval MFK de gelegenheid te bieden haar zienswijze te ventileren, zelfs als deze krant het (onterechte) mikpunt is van het perscommuniqué. Maar niet het Antilliaans Dagblad of een artikel en/of de wijze van publicatie moeten onderwerp van discussie zijn. Het gaat hier namelijk niet om de berichtgeving, maar om het feit dat er een relatie is tussen de partij MFK en financier Robbie Dos Santos. En zelfs dát is niet de kwestie die speelt: waar het allemaal om draait, is dat Dos Santos formeel verdachte is in een - naar nu blijkt – groots opgezette illegale loterij waarmee mogelijk vele tientallen miljoenen, afkomstig van doorgaans het minder draagkrachtige deel van de bevolking, buiten het zicht om van fiscus en overheid worden verdiend en naar het buitenland doorgesluisd. De kernvraag was, is en blijft - zo lang die niet is beantwoord - of de partij van premier Schotte (partijleider van MFK, die de verkiezingen een paar maanden na oprichting met een zichtbaar dure campagne op bijna miraculeuze wijze won) wist of kon weten dat een van zijn campagnefinanciers al ten minste vanaf 2004 betrokken is bij kennelijk grootschalige belastingfraude, valsheid in geschrifte en het witwassen van geld. Die vraag werd ook gesteld in het gewraakte artikel. Maar daar gaat de partij van premier Schotte en minister Jamaloodin van Financiën, halfbroer van Dos Santos, helemaal niet op in. Het maakt overigens niet uit welke partij het betreft - jong zoals MFK, oud met een lange traditie, sociaaldemocratisch, liberaal/conservatief, of revolutionair - maar natuurlijk moet altijd zelfs maar de schijn worden vermeden dat er een (ver)band is met wat het daglicht niet kan verdragen. Het is opmerkelijk dat wel afstand wordt genomen van de volgens MFK ‘suggestieve en foutieve’ berichtgeving, maar geen afstand van een partijfinancier die zich vermoedelijk inlaat met illegale activiteiten en die zich, sinds hij geldt als verdachte, al zes weken niet meer laat zien op het eiland. For the record: het artikel was wel degelijk gebaseerd op bronnen (blog van Wall Street Journal en het formele verzoek aan het gerecht in Washington; te downloaden van internet). En na de reactie gisteren van MFK staat nu als een feit vast dat Dos Santos geldschieter is van de partij. Voorzitter Thodé zegt dat de loterijbaas ‘geen grote financier’ is en slechts een bijdrage geeft bij de fundraisings, nadat zijn partijleider Schotte vorig jaar nog in een tv-debat aangaf dat Dos Santos een van de voornaamste geldverstrekkers is. De enige manier om het een en ander overtuigend aan te tonen is als alle partijen de media inzage geven in de financiering van hun campagne. Het probleem van de huidige wijze van partijfinanciering - van alle partijen - is dat voor de bevolking niet inzichtelijk is of er een relatie is tussen donatie en eventuele tegenprestatie. Met andere woorden: of er sprake is van mogelijke payback. Bijvoorbeeld in de vorm van het gedogen van illegale nummerverkopen. Kenners schatten dat het illegale wega di number-circuit tussen de 40 en 60 procent bedraagt van de legale verkopen, die zo’n 65 miljoen op jaarbasis zijn. En dan is er ook nog de phone-lottery via sms-loten. Hiermee loopt de overheid vele miljoen mis aan gederfde belasting- en premie-inkomsten, maar wordt bovendien ongecontroleerd een kwetsbare doelgroep van minderjarigen blootgesteld aan gokken via de mobiele telefoon. Don’t shoot the messenger, maar doe er wat aan!