Een ‘regiegroep’. Een ‘algemene vergadering’ en ‘een uitvoerend comité’. Een ‘senior-kwartiermaker’ en nog drie gewone ‘kwartiermakers’ met ieder een eigen portefeuille. Een ‘secretariaat’ en natuurlijk ‘externe deskundigen’ (lees: consultants). Een hele mond vol, maar waar het om gaat/om zou moeten gaan - de oplossing voor de acute maar al drie jaar durende problemen van het Curaçao Medical Center (CMC) - is hiermee nog geen stap dichterbij.
Een Landsbesluit (LB) en een Ministeriële Beschikking (MB) regelen het allemaal. Ook hoe en wie (aan wie) verantwoording aflegt. Want voor de ‘Regiegroep Sanering CMC-Entiteiten’ is - als een kerstboom - een hele organisatie opgetuigd. Deze Regiegroep bestaat uit ‘een algemene vergadering’ en ‘een uitvoerend comité’. De algemene vergadering bestaat uit de leden van de Regiegroep inclusief secretaris, onder leiding van een voorzitter. Het uitvoerend comité bereidt de beraadslagingen voor. En dit comité bestaat uit de senior-kwartiermaker, bijgestaan dus door nog eens drie kwartiermakers van een kennelijk lagere orde. De senior-kwartiermaker is tevens vicevoorzitter van de Regiegroep en wordt aangewezen door de minister-president. De gewone kwartiermakers worden aangewezen door de senior-kwartiermaker. Tot zover…
Veel bureaucratie, maar nog geen/weinig (zicht) op sanering, laat staan een remedie of verbetering. In goed Papiaments: ‘Hopi skuma, tiki chukulati’. Natuurlijk zijn regiegroep, commissies en subcommissie etc. nog maar pas aan de slag gegaan. Feit is echter dat elke dag - met het doortikken van de tijd - ook de verliezen van CMC monsterachtige vormen aannemen, zonder dat een aanpak van de kernproblemen in beeld komt. Dat zijn: 1. een ontoereikend zorgbudget (al vanaf de tijd van het voormalige Sint Elisabeth Hospitaal en ook reeds voorspeld bij de opening van CMC eind 2019) en de toenemende zorgvraag van SVB-verzekerden (met een basisverzekering ziektekosten; bvz); 2. geen dekking van de kosten voor onverzekerden; en 3. geen vergoeding van de aanloopkosten (transitiekosten Sehos-CMC). Deze drie punten verklaren voor 90 procent of meer het geaccumuleerde astronomische verlies van 250 miljoen gulden dat eind 2022 is bereikt. En Caryl Monte, al voorzitter Taskforce Hervorming Marktordening en Financiering Zorgsector 2022 en nu ook senior-kwartiermaker, blijft maar opdrachten krijgen/naar zich toetrekken. Belangrijke regeringsbesluiten worden maar vooruitgeschoven, terwijl personen als Monte klussen krijgen die twee of drie andere personen samen nog niet aan zouden kunnen.
Het probleem is geld en het nemen van verantwoordelijkheid. Het bvz-fonds is ontoereikend. Al sinds 2013 moet er jaarlijks bij; een zogeheten ‘landsbijdrage’ van 270 tot 280 miljoen, omdat de premie onvoldoende is. In negen jaar tijd is dat al ruim 2,2 miljard. Met dat kapitaal had Curaçao héél wat kunnen doen voor het onderwijs, de infrastructuur, welzijn, economie én preventie. Iedereen betaalt de facto twee keer aan het bvz-fonds: éénmaal een (hoge) premie en dan nogmaals via de pot van algemene (belasting)middelen. Want statutair gezien moeten alle tekorten van de SVB worden gedekt door de overheid (lees: de belastingbetaler). Zolang deze statuten niet veranderen zal het elk jaar hetzelfde liedje zijn.
Want, zoals met alles, het moet uit de lengte of uit de breedte komen. Alle regiegroepen en hun (senior-)kwartiermakers ten spijt. Het wordt tijd voor ‘mas chukulati’. Dat wil zeggen: een algehele hervorming gestoeld op een gezonde dosis realisme. Dat laatste is momenteel nog ver te zoeken.
