Als door een wesp gestoken reageren eerst Statenlid Rennox Calmes van de eenmansfractie van regeringspartij PIN en vervolgens weliswaar iets gematigder minister Quincy Girigorie (PAR) van Justitie, op de opmerkingen vorige week van de Rotterdamse burgermeester Ahmed Aboutaleb dat hij zich zorgen maakt over de defecte containerscanners op Curaçao. Volgens Calmes hangt de burgermeester ‘de populist uit in plaats van met oplossingen te komen’. Aboutaleb maakt zich volgens hem schuldig aan ‘ouderwetse politiek’ - wat dat ook is. En de parlementariër, nota bene voormalig politieagent, van de partij van minister Suzy Camelia-Römer maakt zich er vooral druk over dat nu is ‘onthuld’ dat de drugsscanners defect zijn, criminelen van deze kennis zullen profiteren. Bewindsman Girigorie voelt zich ook al aangesproken en vindt het nodig aan te geven dat vooral het Nederlandse drugsbeleid faalt. Degenen die de persbijeenkomst van Aboutaleb hebben bijgewoond, weten dat de burgervader juist constructieve uitspraken deed, waarover ook uitvoerig in de lokale media is bericht, namelijk dat hij het initiatief opvat om een beleidsplan voor een lange termijn nationaal programma voor Curaçao - met financiering van de rijksoverheid - te presenteren, met als doel de achterstanden weg te werken. Dat is zijn werk en verantwoordelijkheid niet, maar hij voelt en neemt die verantwoordelijkheid toch wel op zich. Dat kan niet altijd gezegd worden van de 21 Statenleden, waarvan Calmes er een is. Er wordt vanuit de lokale politiek onnodig overgevoelig gereageerd. De boodschapper van het slechte nieuws heeft het in hun ogen gedaan. Het gaat echter natuurlijk niet om de boodschap maar om de waarheid. Zijn die drugsscanners kapot of niet? En zo ja, wat wordt eraan gedaan? Minister Girigorie is vaag: die op Hato doet het gewoon, zegt hij, maar over de ander scanners ‘kan hij geen uitspraken doen’. Dat komt niet bepaald vertrouwenwekkend over. Uit voorlopige informatie waarover deze krant beschikt, staan er twee containerscanners op Curaçao: eentje op Hato en een in de haven; beide zouden defect zijn, reeds twee jaar, wat in bepaalde kringen - mogelijk/wellicht ook misdaadkringen, want die weten vaak méér dan Calmes - heel goed bekend is. De redactie wordt verteld dat ze niet meer te repareren zouden zijn, terwijl de aanschaf enkele miljoenen guldens per stuk kost. Er staat verder een bolletjesscan op Hato. Die doet het wel, maar zou vrij weinig opleveren. Bovendien is er nauwelijks opvolgcapaciteit. Dan zijn er ook nog de kofferscans op Hato, maar volgens experts is het grootste gat qua hoeveelheden het containervervoer. Dat geldt volgens allerlei onderzoeksrapporten óók voor de haven van Rotterdam, waar drugs vanuit alle delen van de wereld arriveren. Allemaal waar en het moet eveneens gezegd worden, maar dat ontslaat - zolang internationaal de ‘war on drugs’ voortduurt en Curaçao zich hieraan committeert - de lokale autoriteiten er niet van om a. altijd de waarheid te spreken en b. handelend op te treden in plaats van gepikeerd te reageren als een ander dat doet. Een probleem bewust niet benoemen, is het de kop in het zand steken en juist dáármee komt een oplossing niet dichterbij.
