Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Theatermaker, komiek en acteur Eligio Melfor (1940) is niet meer. Zaterdag kwam het nieuws dat de nummer één komiek van Curaçao is overleden. Melfor die in het echt Julio Constantino Hermanus heette, was 82 jaar.

Melfor was een productieve, onvermoeibare theatermaker. Vorig jaar november bracht hij nog ‘Karni Kaduká’ (vlees over datum) op de planken. Het blijspel was door hem geschreven en geregisseerd. Melfor stond bekend om situaties uit het dagelijks leven in een komisch jasje te steken. Hij maakte theater toegankelijk voor een breed publiek.
In 1959 declameerde hij iedere donderdag fabelgedichten op Radio Hoyer. Datzelfde jaar behaalde hij zijn Mulo-diploma. Vervolgens ging hij naar de bedrijfsschool van Shell. In deze periode betrad hij de wereld van theater. Op zijn twintigste trad hij met zijn stukken op in Club di Shell. Later vormden Roxy, Centro Pro Arte, Teatro Luna Blou en Because Entertainment Centre het decor voor zijn kluchten.
De autodidact leerde de kneepjes van het vak al doende. Met zijn vrienden ging hij naar bars en bestudeerde hoe dronken mensen zich gedroegen. Het leven was zijn leerschool. De musical ‘Dushi Corsow’ (1968) in Roxy was een van zijn eerste hoogtepunten. Het werk van Melfor kenmerkt zich door komedie met een diepere boodschap. Als de zaallichten weer aangingen, verliet het publiek het theater met voldoende stof om over na te denken. Met voorstellingen als ‘Amor sin Pasaporte’ (1968) en ‘Berberin den politika’ (1971) brak Melfor met de traditie van elitair toneel in Centro Pro Arte en werd de schouwburg voor iedereen toegankelijk.

Niet alleen lachen
Melfor wilde mensen niet enkel aan het lachen maken. Het documenteren van onze geschiedenis vond hij eveneens belangrijk. In 1971 gaf hij Bros-Bros uit. Daarin bracht hij herinneringen aan het Curaçao van vroeger weer tot leven. Het was een gefotografeerde beschrijving van de kleinkunst op Curaçao.
Melfor bleef gedurende de jaren ’80 commerciële successen oogsten. Vanaf de midden jaren ’80 richtte Melfor zich op film en televisie. Hij had veel succes met het weekprogramma ‘Hari, hari’ (Lachen, lachen). De kracht van Melfor was dat hij kijkers karikaturen voorzette, waarin zij soms zichzelf konden herkennen. Ook maakte hij verschillende eenakters voor de televisie en kreeg hij veel bekendheid door mee te werken aan commercials.
In 2003 beleefde hij zijn grootste commerciële succes met ‘Hulanda mi ta bai’. Ook met deze voorstelling sneed Melfor met veel humor een serieus onderwerp aan. In het stuk zijn alle Curaçaoënaars naar Nederland geëmigreerd. Het eiland blijft verlaten achter waarop er mensen van allerlei buurlanden als Venezuela en Haïti naartoe emigreren. Als na een paar jaar twee Curaçaoënaars terug willen naar hun eiland, worden ze tegengehouden op het vliegveld en teruggestuurd naar Nederland. De grote migratiestroom die eind jaren ’90 op gang kwam, inspireerde hem tot het schrijven van de klucht. Het toneelstuk raakte een gevoelige snaar. In totaal werd het stuk 158 keer opgevoerd, waaronder in Nederland. Zelf verklaarde Melfor het succes van het stuk vanwege de herkenbaarheid. Het verlies, gescheurde families en de onzekere toekomst van het eiland. Voor deze voorstelling ontving Melfor de MCB-prijs, die jaarlijks wordt uitgereikt aan een Curaçaose persoon of organisatie die boven het maaiveld uitsteekt.
De theatermaker is vele malen onderscheiden voor zijn prestaties. In 2020 ontving Melfor het Kruis van Verdienste voor zijn theaterwerk. Al in 1976 kreeg hij de Cola Debrot-prijs voor toneel. In 1989 kreeg hij een Excellence in Curaçao-onderscheiding van de Maduro & Curiel’s Bank (MCB). In 2007 werd hij onderscheiden met de Tapushi Literario van Arte de Palabra. In mei 2014 werd zijn handafdruk vereeuwigd in cement in de ‘Boulevard of Fame’ van Teatro Luna Blou.
Met het overlijden van Melfor is een icoon heengegaan.