Als Yu di Kòrsou vind ik het beschamend om te moeten toegeven hoe je door je eigen mensen belazerd wordt. Dit gebeurt trouwens overal ter wereld, maar dit is voor mij geen alibi. Als zelfrespecterend mens vind ik dat wij ons dienen in te zetten om met elkaar een samenleving op te bouwen waarin wij onder andere vertrouwen en respect voor elkaar kunnen hebben.
Het volgende voorval is waarschijnlijk één van de vele voorbeelden uit een hele reeks. Als projectleider van een stichting voor goede doelen heb ik onlangs, ten behoeve van een project op Curaçao, bedoeld voor gedragsmoeilijke kinderen, een aannemer ingeschakeld voor het bouwen van een afdak voor deze kinderen. Op de plek van de naschoolse opvang is grote behoefte aan een schaduwplek voor deze kinderen. Gegrepen door het nut en de noodzaak van dit soort projecten, de grote behoefte om deze kinderen te helpen en de wil van mijn stichting om een steentje bij te dragen aan het bouwen van een samenleving waarin normen en waarden hoog gewaardeerd dienen te worden, heeft onze stichting besloten dit project te sponsoren voor de bouw van een afdak zodat de kinderen een schaduwplek hebben tijdens de opvang.
De werkzaamheden voor het storten van de vloer zou de start zijn voor dit project. Voor deze werkzaamheden is een aannemer ingeschakeld en, op bedoelde locatie van de naschoolse opvang, getracht door te laten dringen welk doel dit project dient. Om zo snel mogelijk van start te kunnen gaan, is deze aannemer vooruitbetaald om het werk te doen, na van hem begrepen te hebben dat het verhaal bij hem goed is begrepen. Hij kon ook direct van start gaan. De wijze waarop de afspraak is gemaakt, is gebaseerd op vertrouwen, wat voor mij een intermenselijke norm inhoudt.
Na ruim drie weken is er van alle goede beloftes van de kant van de aannemer niets waargemaakt. Op de vraag waarom er niets gebeurd was en of hij het vooruitbetaalde bedrag kon verantwoorden, kreeg ik geen duidelijke antwoorden. Voor alles wat hij niet heeft gedaan was wel een smoes. Het enige waar ik het mee moest doen, was zijn geruststellende houding van ‘geen probleem, ik los het wel op’. Hierna was hij dagen onvindbaar en niet te bereiken en zelfs zijn telefoontjes nam hij niet op. Na veel aandringen kreeg ik uiteindelijk contact, maar geen duidelijkheid over het vooruitbetaalde bedrag. Inmiddels had ik begrepen dat dit wel eens lang kon gaan duren. Dit was het moment om een andere aannemer in te schakelen.
Inmiddels is het werk in één week gedaan en de vloer is opgeleverd, tot grote tevredenheid van de opdrachtgever. Wat onze stichting teleurstelt, en mij in het bijzonder als Yu di Kòrsou, is deze mentaliteit van mijn landgenoten. Te prijzen is dat de huidige regering, ten dele, oog heeft voor de noden in onze samenleving maar geen beter voorbeeld geeft. Het wordt eens een keertje tijd te realiseren dat de Yu di Kòrsou, die dit soort normen en waarden als levensvisie hanteert, zichzelf overal buiten sluit en nooit het respect verdient waar hij om vraagt. Ondanks de geruchten dat er met een aangifte niets gedaan wordt, overweeg ik toch nog aangifte te doen tegen deze aannemer. Ik gun hem nog bedenktijd. Ik ben eventueel bereid in een volgend artikel met naam en toenaam dit voorval toe te toelichten.
De nieuwe, betrouwbare aannemer heeft onze stichting een goede dienst bewezen, waardoor ik hoop dat meerdere mensen hun hart willen laten spreken door een donatie te doen voor het afbouwen van de schaduwplek voor deze kinderen.
Frem Gonet (voorzitter stichting Bista Pa Otro), Curaçao

Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.