We zijn er allemaal voor te vinden; we vinden het interessant om mee te doen aan een uitdaging zonder zelfs te weten waar het precies over gaat of - in dit geval te weten - wat ALS eigenlijk is. We zijn zo gemakkelijk te beïnvloeden door rages en trends; en als het uit het buitenland komt dan lopen we blindelings mee, zonder enig besef wie, wat of waar de leider of initiatiefnemer is.
Ik heb hier op het eiland bekenden, onbekenden, politici, parlementariërs, leiders en volgelingen gezien die een emmer koud water over zich (laten) gieten. Deze zelfde mensen mis ik nou als het om een ‘issue’ gaat dat ons allemaal op het eiland aangaat. Er gebeuren zoveel dingen waarop we eigenlijk massaal zouden moeten reageren en/of protesteren. Wat doen we echter? We draaien het hoofd en doen alsof het niet bestaat en zwijgen.
Het wordt nu hoog tijd dat we opstaan en aandacht vragen voor de volgende ernstige zaken die ons allen (figuurlijk) verlammen en die dagelijks als een emmer koud water over je heen komen.
1. Niemand vraagt aandacht voor de minimaal 300 mensen die drie maanden geleden vergiftigd zijn met een walm van permethrine, terwijl zij op bezoek waren in het ziekenhuis of zelf om gezondheidsredenen opgenomen waren. Niemand… Geen enkele politicus!
2. Niemand vraagt aandacht voor de vergiftiging met insecticide permethrine die enkele weken geleden heeft plaatsgevonden in enkele wijken op Curaçao. Niemand plaatst vraagtekens op het moment dat hoofd GGD, een arts(!), bekent in een bericht tijdens het nieuws dat permethrine inderdaad schadelijk is voor de gezondheid en dat het spuiten geen zin heeft. Geen politicus in deze coalitie die zich bekommert om de mensen die vergiftigd zijn.
3. Niemand die zich afvraagt wat de oorzaak daadwerkelijk is en waarom de oorzaak niet aangepakt wordt. Het eiland is sterk vervuild en er is iets veel ernstigers aan de hand dan de Aedis aegypti-mug met het dengue- en chikungunya-virus, namelijk een ratten-, vliegen- en kakkerlakkenplaag (bijna) overal op het eiland. Politici staan midden op de vuilnisbelten aan te geven dat het goed gaat op het eiland en dat ze hierbij het startsein geven voor een nieuw project. Niemand die aandacht vraagt voor de troep die overal gedumpt wordt op het eiland.
4. Niemand die aandacht vraagt voor de bijen, vlinders, kleine vogels, katten en honden die nu dood zijn (of dood gaan) in de vergiftigde wijken. Niemand die verantwoordelijk gesteld kan worden voor de vergiftigde groenten, fruit en bodem die bedoeld waren voor een biologische teelt en gezonde producten om gezinnen te voorzien van eigen teelt.
5. Grote donkere wolken en er dreigt zware regen te komen. Niemand die zich zorgen maakt over het gif dat onlangs gespoten is en dat vervolgens naar de zee stroomt en daar de koraalvissen en het koraal binnen enkele uren vernietigt. Zelfs Carmabi, Amigoe di Tera, de imkers, de Vogelvriend, milieugroeperingen, vissers, Dierenbescherming en andere ‘beschermers’ kijken toevallig de andere kant uit. Hoofd van de GGD maakt het volk wijs dat er met controle gestart wordt in de wijken om te registreren waar de broedplekken van die boze muggen zijn; niemand die de hem wijst naar de onderste lade van zijn bureau waarin al deze onderzoeken en resultaten liggen. De pers zwijgt en niemand die zijn beloftes en loze kreten aan de kaak stelt.
6. Dagelijks worden de rechten en vrijheden van dit volk, vastgelegd in de Rechten van de Mens, de Staatsregeling, Geneeskundige Behandelingsovereenkomst, en vonnis van de Hoge Raad, vertrapt en verkracht. De hele coalitie en een groot deel van de oppositie stemt ermee in om voort te zetten met deze grove overtreding, misleiding en wanprestatie. Fluoride wordt nog dagelijks toegediend en iedereen (zelfs baby’s, kinderen, chronisch zieken, bejaarden) slikt het ongevraagd in. Geen enkele jurist, advocaat, rechter of ministerie die hier aandacht aan schenkt en rechtvaardigheid eist.
7. Bijna in alle wijken stroomt vuil, vies, stinkend water uit de kraan. Mensen worden <I>dood<I>ziek van de zware metalen, giftige substanties, bacteriën en andere ziekmakers, maar de klachten worden gebagatelliseerd door de directeur van de waterfabriek. Dit allemaal terwijl er een wet (Landsverordening drinkwater) bestaat die de regering verplicht om elke burger op Curaçao te voorzien van schoon water zonder vervuiling of ziekmakende factoren. De politici - wel of niet gekozen door het volk - kan het totaal niets schelen en zij zijn druk doende om hun weelde te behouden.
8. De gezondheidszorg is ziek, is in coma en sterft langzaam maar zeker. Ziekenhuis sluit, botica’s sluiten, artsen en specialisten (spelen met de gedachten om met de praktijk te) stoppen en verlaten het eiland, verzekeringen betalen niet meer uit zoals overeengekomen ten tijde van het sluiten van het contract of de overeenkomst, dialysecentra op het eiland zijn overvol en draaien door in de nachtelijke uren, de kosten voor gezondheidszorg (lees: ziektezorg) bedroegen in 2011 900 miljoen gulden en de minister van Volksgezondheid wordt steeds dikker.
9. De stranden en het zeewater aan de zuidkust van het eiland zijn ernstig vervuild. Rioleringen van diverse wijken, riolering van het ziekenhuis en afval van vele wijken worden rechtstreeks in de zee geloodst. Handschoenen, naalden, fecaliën en ander (menselijk) materiaal wordt geloodst in de mangrovebossen naast een hotel(!!) en het zeewater bestemd voor het drinkwater op het eiland wordt 200 meter verder opgezogen. De minister belooft na een week antwoord te geven op de vragen die twee maanden geleden zijn gesteld. Niemand die hiervoor aandacht vraagt of eist.
Wanneer gaan we massaal de straat op met een emmer koud water en vragen aandacht voor ernstige zaken die elk mens hier op dit eiland aangaat? Wanneer worden we wakker? Wanneer dagen we de politici uit en gieten wij 142.000 emmers koud water over hen heen?
Rudolf de Wit, fysiotherapeut/acupuncturist, Curaçao
