Ene Humphrey Josefa MBA springt in uw krant van 3 juli in de bres voor zijn minister van Justitie, een goed recht, maar vreemd dat een beleidsmedewerker een ingezonden reactie in de krant plaatst en zo de volwassenheid van onze nieuwe natie een beetje weergeeft.
Wat ondergetekende voor de gemeenschap doet, dan wel gedaan heeft is mijns inziens met de huidige problemen die we op ons eiland ondervinden nu volstrekt irrelevant. Wel is belangrijk dat ondergetekende J. Martina een aantal keren met een beroving van doen heeft gehad dan wel aanwezig is geweest met zijn familie terwijl er een beroving in een restaurant aan de Caracasbaaiweg plaatsvond.
Dat zijn belangrijke en vooral concrete aanwijzingen dat er iets flink mis is in onze samenleving. Dan wil ik Josefa wijzen op zijn laatste alinea’s met betrekking tot de preventiviteit van camera's.
U kent ongetwijfeld het onderzoek van de Nederlandse Politieacademie waarin wordt gesteld dat cameratoezicht niet effectief is en het criminelen niet weerhoudt van crimineel gedrag of het veroorzaken van overlast. Dat blijkt uit onderzoek van het onderzoeksprogramma Politie en Wetenschap van de Politieacademie. Eveneens gaf directeur Politie en Wetenschap van de Politieacademie Frits Vlek reeds aan dat vooral zogenoemde 'berekenende daders' veel weten over het gebruik van cameratoezicht.
In Nederland en de US en veel andere landen is het momenteel zo: overvallen nemen toe en camerabewaking werkt niet preventief. Dat zal hier ook gaan gelden.
Dan wijs ik op de zeer uitgebreide rapportage van het ministerie van Justitie in Washington - het COPS-project (Community Oriented Policing Services) uit 2011 - waarin wordt aangegeven dat er vanaf 1994 meer dan 16 miljard dollar is geïnvesteerd in cameratoezicht in de US en dat naar nu blijkt het niet de gewenste effecten heeft gehad; het aantal overvallen dwars door de US rijst de pan uit. Mensen voelen zich veilig omdat zij denken ‘ze pakken de boeven wel, want er hangen camera's’ maar het is slechts een 'gevoel van veiligheid' wat er in feite niet is. We moeten gewoon niet constant het wiel proberen uit te vinden dan wel achter de feiten aanlopen.
Simpele aanpassingen, straatverlichting werkend houden, betere verlichting en plekken die niet verlicht zijn van straatverlichting voorzien, zomaar een voorbeeld.
Dan: hoe komen er zoveel wapens op ons eiland, waar komen ze vandaan en hoe komen we er vanaf in plaats van toename? Waarom zie je nog steeds schoolkinderen op straat lopen waarvan je denkt, horen zij niet in de klas te zitten?
Wordt er genoeg preventief gefouilleerd? Weten we welke mensen het zijn? Is de modus operandi steeds hetzelfde? Is er bijvoorbeeld een bevoegdheid verleend om bij verstoring van de openbare orde door de aanwezigheid van wapens dan wel bij ernstige vrees voor het ontstaan daarvan gebieden aan te wijzen als veiligheidsrisicogebied? Omdat door het aanwijzen daarvan een veiligheidsrisicogebied ontstaat en het makkelijker is voor de OvJ de bevoegdheid een last af te geven waarna de politie preventieve wapencontroles kan houden enzovoort.
Maar goed, u als beleidsmedewerker zal het allemaal wel weten, nietwaar?
J. Martina,
Curaçao