Door Roy Eversroyevers

‘s Ochtends vroeg is het al druk op straat. Iedereen lijkt nerveus en toetert zonder reden. De toko heeft geen varkensoren, dat wordt een ramp. Hij heeft wel gezouten zalm, een goedkope soort en dat lust Mientje niet.

Zij staat nu voor de spiegel en kan maar niet beslissen wat zij vandaag aan moet trekken. Zij probeert een strakke jeans, maar kan de rits niet dicht krijgen, hoewel zij toch wel een paar kilo’s is afgevallen. Zij is te laat voor het werk, ze had niet naar de toko moeten rijden en voor noppes. Maar haar moeder zeurde al vroeg in de ochtend aan haar kop: ,,Het is al oudejaar en ik heb nog niets klaargemaakt, geen zult, geen zalm, niets. Dat is toch schande. Morgen hou ik mijn voordeur dicht en ik ontvang geen bezoek. Laten de buren maar denken dat ik dood ben. Waarvoor heb ik een dochter?”

Het lukt Mientje met veel moeite om haar broek dicht te krijgen, die staat mooi strak, haar directeur zal straks watertanden. Het geeft niets dat zij te laat is op kantoor, het is oudejaar en niemand voert ene moer uit. Om twaalf uur schieten zij de pagara af. Het is geen denderend jaar geweest, dus heeft zij een extra grote rol laten halen. Haar directeur vond het prima, hoewel hij naar zijn zeggen niet in die onzin gelooft. Baat het niet, dan schaadt het niet, behalve de kosten natuurlijk. Onderweg naar kantoor zal zij de snacks afhalen, een goede reden om laat te zijn.

Zij heeft een heleboel uitnodigingen gekregen voor vanmiddag. Zij heeft ze allemaal in haar agenda genoteerd en al een plannetje gemaakt. Eerst langs het trainingsinstituut van haar vriendin, dat is op loopafstand van de Scharlooweg, dan naar het IT-bedrijf verderop, daar blijft ze niet lang, allemaal jonge Nederlandse gasten die zich zat zuipen en flauwe grapjes uithalen, daar heeft zij geen boodschap aan, daarna naar de accountants, grote kans om daar een snoepje tegen te komen, de hele lokale jetset is er. De ene SUV nog groter dan de andere. ’s Avonds met haar vriendinnen naar het grote feest bij Jan Thiel. Dit jaar gaat zij het wel wat rustiger aan doen. Vorig jaar lag zij voor pampus in een strandstoel en werd pas wakker toen het feest allang afgelopen was. Haar moeder had haar voor hoer uitgescholden en gezworen dat zij haar kind niet was. In het hospitaal hebben zij de baby’s verwisseld.

Volgende week maandag begint het tumbafestival en Mientje heeft nog geen kaartjes. Zij kan natuurlijk wel kaartjes krijgen voor de algemene sectie, maar dat wil ze niet, dat is beneden haar waardigheid. Jan en alleman lopen daar rond, hoi polloi. Je kunt geen twee stappen doen of iemand fluistert gekheid in je oor. De een nog dommer dan de ander. En dan in een lange rij moeten staan om een drankje te kopen. Voordat je aan de beurt bent, ben je al aan uitdroging bezweken. Nee, zij wil kaartjes voor de red carpet-sectie, hoewel de red carpet-sectie ook aan het degenereren is. Je ziet daar mensen van wie je denkt dat zij over het hek geklommen zijn. Het is allemaal de schuld van haar vriendin, zij zou kaartjes cadeau krijgen van een vriend, maar hij houdt haar aan het lijntje. Die vriend heeft haar kaartjes beloofd voor de eerste drie dagen, niet voor de finale op vrijdag. Dan gaat hij waarschijnlijkheid met andere meiden op stap. Die vriend kan op het dak gaan zitten samen met de andere meiden. Zij gaat zelf op zoek. Thuis blijven is geen optie, dan maar de platinasectie. Zij kent iemand die haar kaartje wil verkopen, nu nog iemand vinden die het voor haar wil betalen. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn?

Mientje is Oranje in hart en nieren. Deze dagen is zij in de wolken, Oranje wint. Zij heeft een kleine televisie op een tafeltje naast haar bureau gezet. Haar collega’s kijken haar met scheve ogen aan, omdat de directeur er niets van zegt. Laat het een van hen zijn, dan krijgt zij alle Rotterdamse scheldwoorden naar haar hoofd geslingerd. Wie er ook speelt, Mientje heeft altijd een oranje strik op haar hoofd.

Het is zaterdagmiddag en Duitsland speelt tegen Ghana. Mientje komt om half vier het café binnen, de wedstrijd is al een half uur aan de gang. ,,Wie speelt?” vraagt zij. ,,Duitsland tegen Ghana”, antwoordt iemand. ,,Welke is Ghana?” vraagt Mientje.


Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.