Afgelopen dagen is er ruimschoots aandacht besteed aan de advocatenstrijd tegen alles wat niet bij hun thuis hoort. Het begon binnenshuis in de Orde van Advocaten met de aanklacht van de deken der Advocaten tegen een lid van het trio, vanwege diens denigrerende uitlatingen tegen alles en allen, die niet in zijn straatje paste, tot en met de rechterlijke macht toe. Daarna kwam de dreiging tot de scheuring binnen de Orde van Advocaten. Na een ‘adempauze’ laaide plotseling de strijd weer op. We hebben kunnen lezen in de kranten en kunnen horen via de radio dat de advocaten nu zelfs ook een aanklacht hebben ingediend tegen het OM over zogeheten lekkages in de nieuwspijpleidingen van het OM. En mocht het uitlopen op vals verkregen informatie, dan zou de vorige premier van het Kabinet na 10-10-’10 wel eens vrijuit kunnen gaan, zo menen de drie advocaten. Op mijn Facebook las ik van ‘Black Lion’: Machtsstrijd Curaçao ontbrand. En ik las dat de advocaten in kwestie de afgelopen dagen alles en iedereen beticht hebben van corruptie, racistisch en partijdig zijn. We zitten nog ver van de verkiezingsoorlogen vandaan, dus dat kan het niet zijn. Het gaat hier nu dus duidelijk om echte machtsstrijd op Curaçao.
Macht en machtsstrijd vormen in mijn visie de ergste vloekwoorden die er bestaan. Wie macht en machtsstrijd in het vaandel heeft staan, sleept zichzelf en iedereen naar de afgrond van een heilloos bestaan. Geen enkele regering, geen enkel land, geen enkel religieus getint instituut heeft een smetteloos blazoen zonder macht of machtsstrijd. Laat mij met mijn eigen kerkelijk instituut beginnen met een krachtig mea culpa, mea maxima culpa. De allereerste christelijke kerk is op liefde gegrondvest door Jezus, de Christus, de gezalfde, die het uitriep in Johannes 3:16: ‘Alzo lief heeft God de wereld gehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft om ons en de wereld te redden’. Maar wat zien we bij de opbouw en uitbouw van die kerk? Macht en machtsstrijd zonder weerga. Daar kon geen zegen op rusten. Het instituut kerk, wat voor soort kerk dan ook, gaat aan haar eigen machtshonger te gronde en de bouwstenen zijn egoïsme, agressiviteit, intolerantie, leugen en bedrog. Ook alle andere religies ondergaan met dit predicaat hetzelfde lot, misschien met uitzondering van de geestelijke leider Dalai Lama en bewonderenswaardige personen uit de geschiedenis, zoals Thomas a Kempis, met zijn onvolprezen boek Imitatio Christi; Zuster Theresa; Ghandi, Dietrich Bonnhoeffer, Dom Helder Camara, Dr. Martin Luther King, en samen met hen nog vele andere roependen in de woestijn van geweld en machtsstrijd.
Ik heb al heel vaak gezegd dat ‘tegenpool van liefde niet haat, maar macht is’. Daarom is de huidige politiek zo door en door vergiftigd. En nog steeds merk ik niet dat de huidige vooroplopers van kerken op Curaçao een eensgezinde getuigenis afgeven tegen macht en machtsstrijd. Zolang alle christelijke kerken en andersgelovigen niet eensgezind optreden in liefde voor elkaar en de samenleving, wordt het alleen maar erger. Land Kòrsou, ga niet nog een keer die vuile macht en machtsstrijd aan, je gaat hieraan kapot! Willen wij dat onze kinderen en kleinkinderen aandoen? Machtshongerige politici, op macht beluste leiders, individualistische mensen, egoïstische geldjagers, prachtige moerasbodems voor criminaliteitsvirussen en bacteriën. Haal toch eens die schijnheilige bril af van je gezicht en geef toe dat je zelf meedoet aan de toenemende criminaliteit op ons dushi Kòrsou. Belooft de Bijbel niet: ‘Want elke schoen die dreunend stampt en elke mantel in bloed gedompeld, zal verbrand worden, een prooi van vuur’ en zei Jezus niet zelf: ‘Wie het zwaard opneemt, zal door het zwaard vergaan.’
Ds. Jan Jonkman, Curaçao

ADletters logo