Wie kent het niet, het uitkijkpunt tussen Groot Santa Martha en Coral Cliff/Sunset Waters, met zijn fenomenale panorama over het binnenwater van Santa Martha met aan de overkant San Nicolas en in de verte het Zevengebergte met de Christoffel? Die mirador is levensgevaarlijk geworden.
Kort na de hevige regenval van Tomas (november 2010) constateerde ik dat tussen het plateau waarop je parkeert en de rotsen aan de rechterkant een scheur van een centimeter was ontstaan. Die scheur is inmiddels opgevuld door zand en is nog slechts zichtbaar bij de boom aan het einde van het plateau. Daar is nog zichtbaar dat de rots aan het loslaten is, waardoor je onder de rots en de wortels door kunt kijken.
Parallel aan deze scheur, meer naar het ravijn dus, is er een tweede scheur. Elke keer dat ik er weer kwam was deze scheur in lengte en breedte gegroeid. Hij loopt vanaf de boom op de punt door de gehele rotspartij in de richting van de weg en ligt op ongeveer een meter afstand van het plateau waarop je komt aanrijden of aanlopen.
Een van de wortels van de boom, die zich ooit met haakse bochten tussen de rotsen door had gewurmd, ligt nu naar beide zijden zo’n vijftien centimeter vrij. De breedte van de scheur is dus thans zo’n dertig centimeter. Aan de bovenkant van de rotsen (gedeelte dat het dichtst bij de weg ligt) is de scheur dik een halve meter breed.
Als je bij de boom over de rand langs de rotsen loodrecht de diepte inkijkt, is zichtbaar dat het fundament van de rotsen geheel is verpulverd en daardoor kwetsbaarder is geworden voor nieuwe hevige regenval.
De Natural Bridge van Aruba kon onaangekondigd over night instorten. Van de Mirador bij Santa Martha staat vast dat de gehele rotspartij snel los aan het raken is en dus, als er niets gebeurt, in het ravijn zal storten. Het is te hopen dat er dan niet net iemand op die rotsen staat om een, inderdaad begeerlijke, foto te maken.
Op 29 januari 2014 heb ik daarom bij zowel DOW als bij verantwoordelijk minister Balborda een brief afgegeven met daarin een met zes foto’s geïllustreerde beschrijving van de situatie en heb ik verzocht om onderzoek ter plaatse en om geëigende maatregelen te treffen. Bij de minister heb ik er ook op aangedrongen om de organisaties in de toeristensector van het gevaar op de hoogte te stellen, zodat ook zij (informatieve) maatregelen kunnen nemen.
Toen ik op 20 februari poolshoogte ging nemen, bleek uit niets dat de overheid iets had ondernomen. Op 20 maart echter was er een geel plastic lint gespannen boven de tweede hierboven beschreven scheur. Het stelt enigszins gerust en het is te waarderen dat de overheid is gaan kijken en kennelijk het gevaar onderkend heeft.
Het is echter te hopen dat het niet bij dat gele lint blijft. Het zal in korte tijd door wind en zon verbrossen en daardoor scheuren en breken en elke betekenis verliezen. Ik hoop daarom maar dat het lint de aankondiging is van een structurele aanpak en dat er zal worden overgegaan tot de constructie van een platform zoals op diverse plaatsen in Shete Boka (Boka Tabla, Boka Pistol, Natural Bridge). Als tenminste het fundament van de gehele rotspartij dat nog toelaat. Dat is iets wat deskundigen moeten bepalen. Tot dan zou een bordje met wat toelichtende tekst niet misstaan. Een geel lint boven een scheur zegt een passant niet zoveel. Curacao zit immers niet alleen vol met figuurlijke, maar ook met letterlijke scheuren.
Tot er een structurele oplossing is, geldt daarom het devies: kijk mooi uit daar op mirador, maar kijk alsjeblieft vooral ook goed uit. Ik houd u op de hoogte.
Hans van Hulst,
Curaçao