De laatste tijd wordt hard aan de wegen gewerkt. Dat is goed. Maar het valt me op dat op willekeurige wijze wordt opgebroken en omgeleid. Dit zorgt voor veel chaos in het verkeer.
Hoe prioriteiten worden gesteld, is me een raadsel. Soms wordt aan redelijk goede wegen gewerkt, terwijl wegen met veel gaten moeten wachten. Het valt me op dat de puntjes meestal niet op de i worden gezet. Ik geef een voorbeeld. Na afronding van de werkzaamheden aan het Julianaplein, blijft er bij de stoplichten een diep gat liggen waar de vele auto’s dagelijks hun banden en schokbrekers op mogen beproeven. Ook valt me op dat sommige werkzaamheden ineens worden onderbroken, omdat kennelijk ineens ergens anders moet worden gewerkt. We struikelen over de rommel van MNO. Want overal zie je bordjes en paaltjes van MNO, kennelijk de maatschappij die erin slaagt alle aanbestedingen te winnen.
Ook het nieuwe wegdek van de Julianabrug. Dagelijks rijd ik over de brug. Ik zie dat er veel lassers aan het werk zijn. Nu wil het geval dat ik de ingenieur (hij is ir.) ken die jarenlang verantwoordelijk was voor het onderhoud van de brug. Deze weken is hij op het eiland met vakantie. Toen hij hoorde dat er gelast werd, schrok hij. Lassen op de brug is ten strengste verboden. Op de brug mag slechts met bouten en moeren, verzegeld met rubber, worden gewerkt. Laswerk verzwakt het materiaal en geeft instortingsrisico. Hij vroeg zich af of de MNO-ingenieurs weten wat ze doen.
Alles op een rijtje zettend, zie ik chaos en gevaar. De weg- en brugwerkzaamheden wekken bij mij de indruk dat er wordt aangerommeld. Wat betreft de wegen betekent dit tijdverlies en ergernis. Wat betreft de brug houd ik mijn hart vast. Misschien dat minister Balborda wil nadenken over het gezegde: beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.
Wie deze ingenieur wil raadplegen, kan via de redactie en mij met hem in contact komen; hij is er nog deze week.

Marjorie Kort, Curaçao