Met stijgende verbazing en toenemende verbijstering hebben wij via uitzendinggemist.nl de NTR-documentaire 'Onder Elkaar - Hollandse Maatjes’, bekeken.
Op deze manier is het niets ‘onder elkaar’ en niets ‘Hollandse maatjes’. We kunnen de reacties in de Curaçaose kranten zeer goed begrijpen.
Vanuit de hoek van de Nederlandse Verzoeningscoalitie voelen wij dan ook absoluut geen enkele verbondenheid met deze landgenoten. Het is dan ook voor ons totaal onbegrijpelijk dat mensen zich op deze wijze uiten over hun medemensen en nog minder over medelandgenoten.
Bij herhaling zijn we op de voormalige Antilliaanse (ABC-) eilanden geweest om daar, zowel aan politiek- als aan geestelijk leiders, vergeving te vragen voor alle wantoestanden in en na de periode van slavernij. De laatste keer in 2005 liepen we als witte Nederlanders zelf in slavenjukken, om daarmee uiting te geven aan onze kennis van de geschiedenis en onze gevoelens van spijt.
We hebben dat zowel bij landhuis Knip, alsook bij het Tula-monument, en in andere bijeenkomsten in het openbaar, aan de daar aanwezige afstammelingen van de slaven, uitgesproken en daadwerkelijk verzoening mogen ervaren.
Het is juist in het jaar 2013 dat we, zowel in Nederland als op Curaçao, Aruba en Bonaire, herdenken en vieren dat de slavernij 150 jaar geleden is afgeschaft. En daarmee is het uitzenden van bovengenoemde documentaire wel een schril contrast. We hopen dat vele op Curaçao wonende 'Makamba's' dan ook een ander geluid laten horen. En we hopen en verwachten dat de vele goede relaties tussen gekleurde en witte Nederlanders hierdoor geen schade zullen oplopen.
Wij hopen dat de inwoners van Curaçao onderscheid kunnen maken tussen racisten die altijd bezig zijn met misdadige en vernederende opmerkingen naar hun medemens, en mensen die daadwerkelijk verzoening zoeken, door erkenning en belijden van schuld vanwege de misdaden tijdens en door de slavenhandel.
Namens de Verzoeningscoalitie Nederland,
Pieter en Helene Bos, Wout Bouwman, Kees Heijstek en Rianne Plaisier,
Nederland