Wij zijn weer terug bij af. Het stond al op menig verstopt paasei geschilderd. Ook de sterren schreven hun woordje mee. Politiek en deskundigheid gaan moeilijk samen.
Echte deskundigheid kenmerkt zich door bescheidenheid, rust, daadkracht en rommel opruimen. Vooral daadkracht en samenwerken. Niet alleen binnen de eigen ‘vakgroep’ maar ook met andere entiteiten. Want door deskundig in deskundigheid met anderen samen te werken schep je ruimte om te groeien. Als groep, als individu en als land. Samen met andere groepen, individuen en landen. En dat deed dit zakenkabinet van onze PM Hodge.
De spin-off van het kabinet van deskundigen, hoe kort ook in het zadel, was een zegen voor ons land. Met korte, stevige paso finopasjes bewoog de vakgroep zich door onze mondi. Er lag zo veel vuil, dat dit niet in drie manden kon worden opgeruimd. De bedoeling was dat de vakgroep drie tot zes maanden de tijd zou krijgen. Hoopvolle geluiden klonken steeds meer in de richting van 6 maanden. Misschien wel een jaar, werd hier en daar zelfs gefluisterd.
Maar de politiek, die zichzelf graag deskundigheid toeschrijft, greep in. Er werd te veel opgeruimd, onze mondi ging er te schoon uitzien. En dat is hier onze cultuur niet. Onze cultuur, vooral onze politieke cultuur, wil dat de mondi gebruikt wordt, waarvoor zij al decennia lang wordt gebruikt. Als vuilnisbelt waar je kadavers van deskundige tegensprekers en tegenstanders dumpt. Als labyrint, waar iedereen die wat ‘ondeskundigs’ heeft ontdekt, verdwaalt. Want, stel je voor dat ‘waarheden’ geen waarheden blijken te zijn, en ‘deskundigheid’ geen deskundigheid. Dat tast immers de aan je zelf toegedeelde deskundigheden aan. En dat kost stemmen, en dus macht, en positie en geld.
Wij zijn dus weer terug bij af. Onze eigen ijstijd van 10-10-‘10, de tijd van de politiek zelfzuchtig plaka, poder en posishon keert weer terug. Dat komt door de ‘klimaatverandering’, die eigenlijk geen klimaatverandering werd. Het zijn wij, ons eigen volk, dat voor onze eigen ijstijd heeft gekozen. Maar wie daarop let is een kniesoor. En niet opletten, dat is onze volksaard hier.
Reinoud van den Berkhof, Curaçao