Een hospitaal kan ik onze grootste zorginstelling van het eiland inmiddels niet meer noemen, vandaar bovenstaande titel. Niet meer sinds ik de dode, door ratten afgekloven duiven in het oude St. Thomas College heb gezien ten tijde van de opname van mijn vader in het Sehos. Ook de foto’s van dode ratten in het trappenhuis aan de zuidzijde van het Sehos weerhouden mij hiervan.
Met enige verbazing neem ik de laatste tijd kennis van de uitingen van de ‘Otrobandista’s’. Niet om hun uitingen, maar de durf waarmee meningen en halve (on)waarheden als feiten worden gepresenteerd. Laten we duidelijk zijn, de Otrobandista’s zijn gewoon een belangenvertegenwoordiger van ondernemers die zakelijke (onroerend goed en ondernemingen) in Otrobanda hebben. Dus een advies: altijd een paar kilo zout bij de hand als er weer een statement wordt gepubliceerd.
Over meningen en onzekerheden gesproken, het is niet moeilijk om gaten te schieten in de gepresenteerde ‘feiten’ zoals gepubliceerd in de advertentie die begin deze week in verschillende dagbladen is verschenen. Waar zijn de sloopkosten, organisatorische kosten om afdelingen (OK, IC, CCU) tijdens de bouw heen en weer te schuiven, claims vanuit vorige opdrachtgevers vanuit het Usona-traject et cetera, gebleven? Ook wil ik de illusie wegnemen dat het Sehos (in tegenstelling tot het Amstelterrein) geen waterprobleem heeft. De ouderen onder ons weten het misschien nog, de Pater Euwensweg was begin vorige eeuw (net als Saliña) ook een binnenwater, dat gedempt is. Elke keer als het goed regent is de zuidzijde van het Sehos ook een zwembad. Om maar niet te spreken van de ‘regenbuien’ binnen in het Sehos. Ten tijde van tropische storm Tomas was het in en om het Sehos ook niet allemaal even droog (understatement). Over de huidige volslagen onlogische indeling van het Sehos en de ‘nieuwe’ polikliniek wil ik het helemaal niet hebben.
Wat wel een feit is, is dat het ombouwen van een bestaand ziekenhuis tot een nieuw ziekenhuis nagenoeg altijd een langer tijdbeslag en kostenoverschrijdingen kent (zie ziekenhuis Groningen en Rotterdam). Ook bestaat er een reëel risico dat er beperkte budgets beschikbaar komen voor de nieuwbouw. Deze worden echter gedeeltelijk besteed voor het oppoetsen van het Sehos in Otrobanda. De rest wordt (door de directie van het Sehos) gebruikt voor het dempen van andere (operationele) gaten. Dus dan hebben we in 2016 een halfbakken ziekenhuis (of keet?) in plaats van in 2017 een volwaardige zorginstelling.
Het maakt mij niets uit waar het nieuwe ziekenhuis van Curaçao ook komt, als dat er maar (zo snel mogelijk) komt. Daarbij heb ik meer vertrouwen in de handelingen van het bestuur van Fundashon Hospital Nobo en Usona, zij hadden tenminste geen (directe) zakelijke belangen bij de keuzes die gemaakt zijn. Ook moeten de directie van het Sehos en de VMSC als stakeholder weliswaar invloed bij de inrichting van het nieuwe ziekenhuis krijgen (als een van de vele stakeholders), maar zeker niet in de driving seat zitten.
Afsluitend is er inmiddels 25 miljoen gulden besteed aan de onderzoeken door de Fundashon Hospital Nobo en Usona en zijn er concrete voorstellen gedaan. Gaan de adviseurs van de Otrabandista’s ook eerst 10 miljoen gulden besteden aan een project c.q. adviesdossier? Toen het rapport ‘Zorgrekeningen Curaçao 2008-2011’ eerder dit jaar gepubliceerd werd, overviel mij een gevoel van moedeloosheid toen ik las dat 14 procent van de zorguitgaven op Curaçao wordt besteed aan ‘Beleid- en beheerskosten’. In 2011 bedroegen deze 112 miljoen gulden, een stijging met 41 procent (!) ten opzichte van 2008. Vooral als deze kosten worden afgezet tegen de kosten van de Specialistenpraktijken (2011: 66 miljoen), waar maatschappelijk het meeste tegen wordt geageerd. Maar ban serio: op Curaçao betalen we twee maal zoveel aan zorgdirecteuren, hun (beleids)medewerkers en adviseurs als aan medisch specialistenpraktijken! Daarnaast werken deze zorgdirecteuren, hun (beleids)medewerkers en adviseurs over het algemeen in mooie kantoren terwijl de meeste specialisten het met de Ziekenkeet Otrobanda moeten doen!
Een bezorgde burger,
Curaçao