Gisteren was het precies twee jaar geleden dat het Land Curaçao geboren werd. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik vroeg naar het Brionplein ging om het historische moment mee te maken, waarop de vlag van de Nederlandse Antillen gestreken en die van Land Curaçao gehesen zou worden. Ik moet toegeven dat het een heel emotioneel moment was en ik kreeg een brok in mijn keel. Wat ik ook bijzonder vond, was toen premier Eman de scheidende en de toetredende premier verzocht samen naar voren te komen om zo bij wijze van eenheid het nieuwe land Curaçao binnen te treden.
Nadat wij jarenlang onze aandacht niet volledig aan onze lokale problematiek konden wijden vanwege voortdurende onenigheid met de overige eilanden, konden wij eindelijk dit chapiter afsluiten en met goede moed aan een nieuw hoofdstuk beginnen. Bovendien zouden wij het Land Curaçao ingaan met een nieuwe groep mensen die beloofd had alles op een andere manier te zullen aanpakken, dan zestien jaar lang het geval was geweest. We kregen een nieuwe minister-president van amper 36 jaar die ons land kennelijk alleen maar voorspoed zou brengen.
Twee jaar later stond ik weer op het Brionplein. Dit keer met gebroken hart. Een hart dat alleen maar pijn doet als ik terugkijk naar wat er van ons geliefde eiland terecht is gekomen. Gedurende de afgelopen twee jaar hebben wij slechts ruzies gekend tussen de coalitiepartners. Van bepaalde regeringsleiders hebben wij herhaaldelijk de meest lelijke woorden moeten aanhoren. Ook viel gedurende deze periode dag in dag uit het woord 'screening'. Twee jaar lang werd er steeds op gehamerd dat wij coûte que coûte onafhankelijk moeten worden. Wij hebben moeten toezien hoe onze overheids-nv's het onmogelijk zwaar te verduren kregen. De directeuren die geen jaknikkers waren, moesten ogenblikkelijk het veld ruimen. Het feit dat de overheid alle rechtszaken verloor, heeft niet mogen baten. Wij hebben tevens moeten meemaken hoe onze Centrale Bank op een laag-bij-de-grondse manier door het slijk werd gehaald. Onze bisschop en gouverneur werden onder zwaar vuur genomen. Zelfs het woord 'respect' schijnt uit het Curaçaose woordenboek verwijderd te zijn.
Zo kan ik verder gaan met het opnoemen van wat er allemaal fout is gegaan. Het allerlaatste wat wij te horen kregen, was de nieuwe paradoxale rekenkundige stelling dat '9 groter is dan 12'.
In deze laatste week heb ik vele vrienden in het buitenland moeten berichten dat er op Curaçao beslist geen staatsgreep heeft plaatsgevonden en dat alles hier rustig is.
Gistermiddag, 10 oktober 2012, op het Brionplein dacht ik met smart dat dit de prijs is die wij moeten betalen om ons te kunnen realiseren hoe zaken anders aangepakt moeten worden. Over acht dagen hebben wij de kans ons oordeel te vellen en ik zal de eerste zijn om dit oordeel van ons volk volledig te respecteren. Laten wij allemaal goed nadenken op wie wij onze stem zullen uitbrengen op 19 oktober.
De toekomst van Curaçao ligt in onze handen, dus aan ons ook de keuze om te bepalen welke richting ons eiland zal moeten opgaan.

Door Anthony Haile,


Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.