Weg met parlementaire democratie. Het feit dat parlementsvoorzitter Asjes het parlement het zwijgen oplegt, door een vergadering voor onbepaalde tijd af te hameren en geen openbare vergaderingen meer op te roepen is inderdaad een machtsmisbruik en een zwarte bladzijde in onze democratische geschiedenis. Dat de oppositie, bestaande uit de politieke partijen PAR, NVP, FOL en de dissidenten Cleopa en Rozier, op deze wijze met een motie van wantrouwen schermt, verdient ook geen democratische schoonheidsprijs. Zowel Cleopa als Rozier is weinig principieel. Ze eigenen zich een zetel toe, die, indien de democratische principes in aanmerking worden genomen, eerder aan andere kandidaten toekomen. Kenneth Gijsbertha van de MAN, Cleopa’s oude partij, haalde 406 stemmen, 70 meer dan de 236 van Cleopa. Tussen Rozier en Yves Payo Schoop van de MFK, Roziers ex-partij, is de stand van zaken zelfs scherper. Schoop haalde 735 stemmen meer dan drie keer zoveel als de 209 van Rozier.
De partijen, die dus nu moord en brand schreeuwen over het handelen van de Statenvoorzitter, maar met deze dissidenten samenspannen, zijn dus wel erg opportunistisch. Overigens getuigt het streven naar een motie van wantrouwen om de huidige demissionaire regering naar huis te sturen ook al van een hoge mate van opportunisme. Nederland heeft al, met het instellen van de aanwijzing en de specifieke instructies aan de gouverneur, het Schotte-kabinet tot staan gebracht. Er wordt de laatste tijd zelfs amper gereisd. Waarvoor is dan een motie van wantrouwen nodig? Het instellen van een interim-regering, iets waarin niet in de Staatsregeling wordt voorzien, is overigens niet zo gemakkelijk als het lijkt. Er zijn om te beginnen teveel partijen in het gedrang om een goede plaats in het interim-kabinet te kunnen krijgen. Het valt dan te voorzien, dat de onderhandelingen om tot dat interim-kabinet te komen, geruime tijd in beslag gaan nemen. Daar zitten ze dan nog steeds te onderhandelen, als wij op 19 oktober gaan stemmen... Het lijkt mij niet een al te doelmatige besteding van de tijd en uiteraard de schaarse middelen.
Ondertussen zijn de wanhopige kreten niet van de lucht. Een schreeuw om een constitutioneel hof hier, verbod op meenemen zetel daar, enzovoort. Het geeft wel aan, dat ons bestuurssysteem, inhoudende ook ons kiesstelsel aan een vernieuwing toe is. Het moet een grondige herziening worden en dus moeten we terug naar de basis. Waarop is ons regeringsstructuur ook weer op gegrondvest? O ja! De democratie. Oftewel het stelsel van de drie machten waarop zij steunt: uitvoerende-, wettelijke- en rechterlijke macht. De democratische toepassing betekent dan, dat de kiesgerechtigde bevolking haar vertegenwoordigers in elk van de drie pilaren moet kunnen kiezen. Dat betekent allereerst een gekozen minister-president. Dan wordt het al onmogelijk, dat een Schotte minister-president wordt, terwijl een De Jongh-Elhage en een Wiels meer stemmen hebben behaald. Maar als geen van deze laatstgenoemden de meerderheid haalt, dan komt er gewoon een tweede ronde tussen beiden. Dan heeft de bevolking precies wie zij als leider wilt hebben. Die mag dan zijn beleid gaan voeren (eerst overeengestemd met het parlement) met de zekerheid, dat er dan geen coalitiedissidentie roet in het eten kan gooien. Dan kan dat ook niet gebruikt worden als excuus voor de onmacht een goed beleid in elkaar te draaien. Ik stel voor een driejarige ambtsperiode met een aantal grondwettelijke waarborgen om machtsmisbruik te voorkomen.
Dan ten tweede een rechtstreeks gekozen parlement. Dat heeft Curaçao al, helaas met de bijkomstigheid, dat de partijen via de kiesdeler het resultaat manipuleren. Correctie hierbij wordt dan, dat de kiesdeler verdwijnt. Op de brandstapel en haar as in de Caribische Zee verstrooid om nooit meer terug te keren; ondemocratisch kreng! Ik zou een 2-kamer parlement voorstellen, maar daarover later meer.
Ten slotte de democratische keuze van de president van de rechterlijke macht. Let dus op, ik bedoel niet de rechters, maar de voorzitter van deze instantie. Die wordt nu al gekozen, maar alleen door leden van de rechterlijke macht zelf. Ik zie niet in, waarom de bevolking ook daar niet zou mogen kiezen. Dat is toch ook een onderdeel van de Trias Politica?? Kom dan uit die ivoren toren de bevolking tegemoet. Ik voorzie dan meer aandacht voor justitie bij de gewone mens. Ik zou Curaçao in districten verdelen en een districtenrechter instellen voor kleine zaakjes, die nooit naar Punda komen.
De vierde macht oftewel krijgsmacht: De vierde macht is normaal de media. De achtergrond daarvan vormt een interessante anekdote, maar dat vertel ik een andere keer. Hierbij gaat het om iets anders. Het gaat om het beheer van een eventuele Curaçaose krijgsmacht of hele krachtige politiemacht. Wie moet daar de controle over krijgen?? De ervaringen in Latijns-Amerika en zeker Afrika laten zien, dat het bevel over zo’n macht aan de minister-president geven, tot ongewenste situaties leidt. Ik stel voor om nu al een opperkrijgsmachtbevel te creëren, die bemand wordt door de voorzitters van de drie machten in de Trias Politica. Die delegeert dan de dagelijkse leiding over de politie aan de minister van Justitie, maar neemt de beslissing tot het massaal inzetten van de politie, de VKC en ook de Curaçaosche militie dan zelf.
Als de politieke partijen echt ernstig en eerbiedig de Curaçaose democratie willen verbeteren, dan moeten zij terug naar de basis, zoals hierbij beschreven.
Hitzig Bazur, Curaçao

Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.