Door Wim Statius Muller
Tussen half september en begin november zullen er in vier landen verkiezingen worden gehouden die voor de toekomst van de levensgemeenschap van Curaçao van grote betekenis zullen zijn. Eén hiervan vindt op ons eiland plaats, de drie andere in Nederland, Venezuela en de Verenigde Staten van Amerika.
Onze perspectieven zijn niet gunstig. Politiek Nederland dat bijna een halve eeuw geleden, toen Suriname onafhankelijk werd, ook de Nederlandse Antillen bij voorkeur de onafhankelijkheid had willen insturen, lijkt Curaçao nu werkelijk beu te zijn. Geert Wilders c.s. willen de indruk wekken dat dit komt omdat de Nederlandse gemeenschap, die sedert de tweede helft van de afgelopen eeuw de inbreng van een grote culturele verscheidenheid door immigranten heeft weten te absorberen, niet alleen bedreigd wordt door een mohammedaans wereldmonster, maar ook ondraaglijk belaagd wordt door bendes criminele jongeren uit een waardeloos, klein, verafgelegen, inhalig en politiek corrupt rijksdeel, dat teert op wat de Nederlandse belastingbetaler met moeite weet op te brengen.
Het is ongetwijfeld waar dat veel autochtone Nederlanders, vooral in de huidige periode van economische teruggang in de Europese Unie, van toenemende werkloosheid en twijfels over de toekomst van de welvaartstaat, weer wat meer moeite hebben met het feit dat hun land een immigratieland is geworden. Wilders en zijn politieke geestverwanten in andere West-Europese landen mogen in hun populisme volstrekt onverantwoordelijk bezig zijn, maar gek zijn ze niet. Zij doen een beroep op laaghartigheid. Wij mogen slechts hopen dat zij zich vergissen.
Wie wel van zware geestesstoornissen last schijnen te hebben, zijn die Curaçaose politici welke sedert het ontstaan van het Land Curaçao in een regeringscoalitie geacht worden voor Curaçao te mogen spreken, en luidruchtig een verbaal offensief tegen Nederland en ‘de Nederlanders’ hebben geopend. Tegen Nederland dat ‘ons’ wil herkoloniseren, en tegen ‘Nederlanders’ die in plastic zakken naar huis verscheept zullen worden. Maar misschien geldt ook voor hen dat zij niet gek zijn, en dat politiek Nederland daadwerkelijk genoeg van ons zal krijgen. In zoverre zouden zij wel gelijk kunnen hebben, dat juist die Nederlandse opinieleiders die ons nog altijd goedgezind zijn en de balans van ‘public opinion’ tot nog toe in ons voordeel hebben weten te doen overslaan, zich zodanig door hen beledigd zullen voelen, dat zij onze zaak niet langer zullen bepleiten.
In de verkiezingen in Nederland en op Curaçao worden de kaarten opnieuw geschud. Individueel en samen zullen de uitslagen van beide verkiezingen de toekomst van ons land bepalen. Inmiddels zal in Venezuela de zieke Chávez misschien zijn herkozen.
Ook als hij de verkiezingsdatum haalt, zal hij een nieuwe termijn waarschijnlijk niet kunnen uitzitten, maar wijzigingen in het binnenlands en buitenlands beleid van Venezuela zullen er dan voorshands niet zijn. Als Capriles wint zullen er in het binnenlands beleid wijzigingen plaatsvinden, en zullen de buitenlandse belangen van Venezuela op een andere wijze worden behartigd. Van betekenis voor ons zijn de betrekkingen van Venezuela met de Verenigde Staten. Als Chávez vertrekt zullen beide landen daar zonder teveel hoera-geroep verbetering in willen brengen. Dan is er nog de verstrengeling met Cuba die onder Chávez heeft plaatsgehad. Voor het aflopend bewind van de gebroeders Castro is de linkse Venezolaanse dictator een redder in grote nood geweest. Voor Venezuela geldt dat de zich bedreigd voelende Chávez voor de beveiliging van zijn persoon en zijn bewind zich in toenemende mate afhankelijk heeft gemaakt van Cubaans personeel. Zo Chávez niet wordt herkozen, zal deze ontwikkeling in overleg met Cuba dienen te worden teruggedraaid. Men kan zich dan voorstellen dat als in Amerika Obama herkozen wordt - en vooral als dit gebeurt zonder de steun van de electorale stemmen van Florida - er in de driehoek Venezuela, Cuba en de Verenigde Staten een oplossing ligt die de relaties van Washington met Latijns-Amerika ten goede zouden komen.
Maar stel nu dat Chávez wordt herkozen, en Obama niet. In de verkiezingsstrijd op Curaçao wordt Nederland en worden de Nederlanders door de partijen die de gerafelde coalitie hadden gevormd, voor alles wat lelijk is uitgemaakt. Deze partijen keren terug in Fòrti, want zo kan dat gaan wanneer het moederland zich als de traditionele zondebok aandient met een ‘aanwijzing’ die door iedere Curaçaoënaar als een persoonlijke belediging moet worden opgevat. Hoeveel erger nog als de begroting in september nog steeds niet sluitend zou zijn, en ‘hoger toezicht’ eraan komt. Alles wat aan Latijns-Amerika is verteld, komt dan toch uit? De rekolonisatie is een feit! En wat nog mooier is, Nederland zegt dan zelf ‘adieu’, en wij hebben dan nog slechts te maken met Washington en Caracas.
Natuurlijk is alles betrekkelijk, maar men zal zich herinneren dat het eiland Anguilla eind zestiger jaren niet als ondergeschikte van Saint Kitts deel wilde blijven uitmaken van het Britse Gemenebest. Engeland was niet behulpzaam, maar een troep ‘individuals’ maakte zich meester van de startbaan van het eiland, versperde de baan met oliedrums, en nam contact op met een ‘Amerikaanse groep’ die een zekere interesse had in het vestigen van casino’s op het eiland. Een Britse vertegenwoordiger werd Anguilla afgejaagd, de bevolking werd bang, maar Londen vond toen een oplossing. En Anguilla is al jaren los van Saint Kitts en Nevis, maar heeft wel een goede band met de Britse Kroon. Een commentaar dat de crisis heeft overleefd: ,,De zogenaamde revolutie op Anguilla heet niet meer dan een storm in een glas water te zijn. Maar mijn oude moeder woont in dat glas en zij is doodsbang.”

Wim Statius Muller is behalve componist en pianist ook gepensioneerd medeoprichter van de Veiligheidsdienst Nederlandse Antillen (VNA) en heeft in die hoedanigheid nog vele (internationale) contacten en een brede kijk op ontwikkelingen over de grens die Curaçao direct en indirect raken.

Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.